| چکیده |
هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش صبر بر بهزیستی روانشناختی و امید در مادران کودکان کم‌توان ذهنی است. روش نمونه گیری در دسترس و جایگزینی تصادفی است. آزمودنی‌های تحقیق 20 نفر از مادران کودکان کم توان ذهنی شهر تهران می‌باشند که ابتدا مقیاس سنجش صبر بین 100 نفر از مادران کودکان کم‌توان ذهنی توزیع شد و سپس 20 نفر از کسانی که در مقیاس سنجش صبر، نمرات پایین تری ( برحسب آلفای کرونباخ محاسبه شده در این پژوهش 774%) کسب کردند و غیر صبور شناخته شدند، انتخاب گردیدند. سپس پرسشنامه‌های بهزیستی‌روانشناختی و امید بر روی آنان اجرا شد. بعد از پایان جلسات آموزشی و همچنین دو ماه بعد از درمان نیز دوباره این پرسشنامه‌ها اجراشدند. آموزش صبر به عنوان مداخله ای در گروه آزمایش اجرا شد، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. روش پژوهش حاضر روش نیمه آزمایشی ( طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل ) است. ابراز اندازه‌گیری این پژوهش شامل مقیاس سنجش صبر حسین ثابت، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف و پرسشنامه امید اشنایدر است. روش اماری شامل تحلیل کواریانس برای بررسی اثربخشی آموزش و آزمون t زوجی برای بررسی پایداری اثربخشی آموزش در دوره پیگیری بود. نتایج حاصل از این پژوهش در سه مرحله پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری نشان داد که آموزش صبر بر امید و بهزیستی روانشناختی موثر است. بنابراین از آموزش صبر می توان به عنوان یک مداخله در جهت ارتقا امید و بهزیستی روانشناسی در مادران کم توان ذهنی استفاده نمود.
|
