| چکیده |
پژوهش حاضر با هدف مقایسه خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی بین دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی، نقص شنوایی و عادی انجام شد. روش پژوهش، توصیفی و از نوع علی مقایسه‌ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل 14035 نفر دانش‌آموز دختر(7029 نفر) و پسر(7006 نفر) مقطع متوسطه اول و دوم عادی، کم‌توان ذهنی و دارای نقص شنوایی شهر سمنان در سال تحصیلی 96-95 بود. نمونه این پژوهش شامل 20 دانش آموز کم توان ذهنی، 20 دانش‌آموز با نقص شنوایی و 20 دانش آموز عادی که هر گروه 10 دختر و 10 پسر می‌باشند که به پرسشنامه‌های خودکارآمدی تحصیلی موریس و خودتنظیمی تحصیلی ماگنو پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها با نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد و از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده گردید. طبق نتایج پژوهش، در مولفه‌های خودکارآمدی تحصیلی و هیجانی و مولفه‌های هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی از خودتنظیمی تحصیلی تفاوت معناداری بین دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی، نقص شنوایی و عادی وجود داشت (p≤0/05). به طور کلی نتایج حاکی از آن است افراد کم‌توان ذهنی و نقص شنوایی از میزان خودکارآمدی و خودتنظیمی پایین‌تری نسبت به افراد عادی برخوردارند.
|
