| چکیده |
هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی گل درمانی بر پرخاشگری کودکان کم توان ذهنی آموزش‌پذیر 9-18 سال پسر دوره ابتدایی ناحیه یک آموزش و پرورش شهر شیراز بوده است. از بین جامعه 192 نفری پژوهش مورد نظر 40 نفر باتوجه به پرسشنامه پرخاشگری (قزل سفلو، 1387) که بالاترین نمره را کسب کرده بودند، به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس به صورت کاملاً تصادفی در دو گروه 20 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. طرح پژوهش از نوع آزمایشی پیش‌آزمون _ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. ابتدا برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردید، سپس 12 جلسه مداخله کار با گل برای گروه آزمایش اجرا گردید و گروه کنترل در انتظار ماند. در طول جلسات گل‌درمانی جهت ارزیابی پیشرفت کار هر چهار جلسه یک بار آزمون پرخاشگری گرفته شد و بعد از اتمام جلسات پس‌آزمون برای هر دو گروه اجرا گردید. در نهایت، داده‌ها بر اساس اندازه گیری مکرر و کوواریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که روش گل‌درمانی توانسته است پرخاشگری گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل کاهش دهد و در سطح p<0.01 معنادار بوده است.
|
