| چکیده |
«کوری» پسر بچّة هشت ساله و ناشنوا و لالی بود که در «سِمارا» یکی از اردوگاه‌های مهاجران صحرانشین در بیابان‌های الجزایر زندگی می‌کرد. او به مدرسة مخصوصی می‌رفت و با بچه‌های نابینا، لال و ناشنوا همراه بود. او کشیدن نقاشی از حیوانات، ماشین‌ها، خیمه‌ها و آدم‌ها را یاد گرفته بود. در بین تمام حیواناتی که نقاشی می‌کرد، شتر را بیشتر از همه دوست داشت. او در عالم خیال زندگی‌اش را در بیابان مجسم می‌کرد که سوار یکی از آنها است و شترسواری می‌کند، نا اینکه یکی از شترهای عمویش بچه شتری به دنیا آورد. کوری نام او را «شکلاتی» گذاشت. آنها با هم دوست شدند و ماجراهای جالبی را با هم تجربه کردند. این کتاب مصوّر، با موضوع ناشنوایی در کودکان، برای کودکان گروه سنی «ج» به نگارش در آمده است.
|
