| چکیده |
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر آموزش زبان دریافتی و دستور زبان (انطباق فعل وفاعل در زمان حال) بر جمله سازی دانش آموزان آسیب دیده ی شنوایی می باشد . 12 دانش آموز آسیب دیده ی شنوایی پایه ی پنجم ابتدایی که دارای افت شنوایی شدید وعمیق بودند به طور تصادفی در دو گروه 6 نفره جایگزین شدند ، مطالعه به روش نیمه آزمایشی انجام شد .در هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد ، سپس در 10 جلسه 45دقیقه ای زبان دریافتی و دستور زبان (انطباق فعل وفاعل در زمان حال ) به گروه آزمایش،آموزش داده شد . بعد پس آزمون در مورد هر دو گروه به عمل آمد . ابزار پژوهش در این مطالعه آزمون محقق ساخته بود . روایی محتوایی آزمون با استفاده از نظر 5 معلم ، یک گفتار درمانگر و یک شنوایی شناس بین خوب و عالی ارزیابی شد و پایایی آن با روش باز آزمون وضریب همبستگی پیر سون r=0/94محاسبه شد . داده ها با روش مقایسه میانگین ها در پیش آزمون وپس آزمونِ هردوگروه آزمونtزوجی وتحلیل کوواریانس مورد بررسی قرارگرفتند. یافته ها : میانگین نمره های جمله سازی حاصل از پس آزمون گروه آزمایش در مورد آموزش زبان دریافتی ، تفاوت معنا داری نسبت به میانگین نمره های پیش آزمون هردو گروه و پس آزمون گروه کنترل نشان دادند. اما میانگین نمره های جمله سازی حاصل از پس آزمون گروه آزمایش در مورد آموزش دستور زبان اختلاف معنا داری با میانگین نمره های پیش آزمون هر دوگروه و پس آزمون کروه کنترل نشان ندادند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گیری کردکه بهتراست آموزش زبان در مورد ناشنوایان در سطح جمله صورت گیرد.
|
