| چکیده |
این مطالعه جهت بررسی انواع کاهش شنوایی در مراجعین به مرکز شنوایی‌سنجی بیمارستان شفا و یکی از مراکز خصوصی شهر کرمان صورت گرفته است. نمونه مورد مطالعه شامل 720 بیمار (396 مرد-324 زن) بود که بطور پی‌درپی از میان مراجعین به مرکز شنوایی سنجی که حداقل یک مشکل مربوط به گوش داشتند، در طول سه ماهه فصل پاییز انتخاب شد. حجم نمونه و مدت مطالعه بر اساس یک مطالعه آزمایشی (pilot study) تعیین شد. اطلاعات مربوط به هر گوش بطور جداگانه به رایانه ارائه و با استفاده از آزمونهای آماری X2,T-Test,Kruskal Wallis و آنالیز واریانس یکراهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. حدود 90% مراجعین از کاهش شنوایی یک یا دو طرفه، 8/26% افراد از گوش درد، 5/23% از ترشحات گوشی، 5/44% از وزوز گوش و 18% از سرگیجه شاکی بودند. هم در مورد گوش راست و هم چپ، کاهش شنوایی حسی-عصبی شایعترین نوع بود (به ترتیب 9/38 و 7/36 درصد) فصل و افراد تحت مطالعه (که اکثراٌ بزرگسال بوده‌اند)، می‌توانند عوامل تعیین کننده‌ای در این قضیه باشند. 3/8% از افراد کاهش شنوایی مخلوط (Mixed)گوش راست و 1/10% افراد این نوع کاهش شنوایی را در گوش چپ داشتند. در نهایت هیچ ارتباطی بین محل سکونت و انواع کاهش شنوایی دیده نشد، ولی بر اساس آزمونهای آماری ارتباط میان شغل، گروههای سنی و سطح تحصیلات با انواع کاهش شنوایی معنی‌دار بود (P<0.05). در مورد جنس هم این ارتباط در مورد گوش راست دیده شد، ولی در مورد گوش چپ این ارتباط معنی‌دار نبود. در مورد میانگین آستانه شنوایی نیز اختلاف آماری میان گروههای سنی، سطوح تحصیلی، شغلها و جنسهای مختلف معنی‌دار بود در حالیکه این اختلاف در مورد شهر محل سکونت معنی‌دار نبود (P>0.05).
|
