| چکیده |
یکی از ارزشمند‌ترین میراث فرهنگی و یادگار گرانبهای بزرگان ادب فارسی، گنجینه عظیم نسخه‌های خطی است؛ یکی از این نسخه‌ها دیوانی موسوم به شفیعا اعمی متخلص به اثر شیرازی است. شفیعا اعمیپراشگفتی(اثر شیرازی )از شاعران قرن دوازدهم هجری است که تذکره نویسان به سال تولد وی اشاره‌ای نکرده اند؛ وی در کودکی بر اثر بیماری آبله نابینا شده است. اثر شیرازی معاصر شاه سلطان حسین صفوی بوده و به اصفهان رفت و آمد داشته است. وی شاگرد میرزا محمد هادی قلندر و بقراطالزّْمانی علوی خان بوده و شعرش به شیوه میرزا سعید اشرف بسیار شبیه است؛ دیوانششامل انواع شعر، از جمله: قصیده، قطعه، غزل، ترکیب بند، مثنوی، رباعی و مفردات است، اکثر قصایدش در مدح امامان و ائمه منزه سروده شده و غزلهایش بیشتر متضمن نکته های عرفانی و اجتمایی است. ازمهمترین جنبه‌هایاهمیّتاین شاعر وجودلغات، تعبیرات واصطلاحات عامیانه زمان خود استکه در سراسر دیوان او به چشم می‌خورد و علاوه بر این در فرهنگ‌ها،از بسیاری ابیات او به عنوان شاهد مثال استفادهشده است . از اشعار این شاعر یازده نسخه را یافتیم سپس نسخه کتابخانه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی به شماره 1/1186 را به عنوان نسخه اساس برگزیدیم و ده نسخه دیگر را به عنوان نسخه بدل بر اساس این نسخه سنجیدیم و چون نسخه‌های در دسترسهیچیک به تنهایی قابل استفاده نبود، شیوه تصحیح التقاطی را به کار گرفتیم تا دیوانی جامع از اشعار این شاعر بدست آوریم و حتی المقدور لغات و واژه‌های دشوار را شرح دادیم و همچنین اعلام و فهرستی از دیوان شاعر تهیه کردیم.
|
