| چکیده |
پژوهش حاضر به منظور طراحی موزه‌ای برای نابیناینان و کم بینایان بر مبنای کاربست علوم رفتاری، با توجه به شرایط آنان و به منظور تمهید مقدمات برای احقاق بخشی از حقوق اجتماعی و بهبود برخی از مشکلات این افراد اجرا گردیده است. با طراحی چنین بنایی می‌توان علاوه بر معرفی شیوه‌های نوین ارائه آثار و موزه‌داری در راستای بهبود شرایط موزه‌های کنونی، آشنایی بیشتر مردم با نابینایان، فضایی را برای این افراد ارائه نمود که برای آنان خوانا بوده و با شرایط آنان هماهنگی داشته باشد. با استفاده از نتایج این پژوهش می‌توان برای طراحی موزه‌ای اقدام نمود که شرایط نابینایان و کم-بینایان در آن لحاظ گردیده و قابل استفاده برای آنان می‌باشد و یا در اقدام نخست نسبت به مناسب‌سازی موزه‌های کنونی مبادرت ورزید.
|
