| چکیده |
این پژوهش مطالعه ای توصیفی-تحلیلی است که بر روی 129 نفر از معلولین و 139 نفر از کارکنان آسایشگاه معلولین شهیدفیاض بخش و 81 نفر از جانبازان و 35 نفر از کارکنان آسایشگاه جانبازان شهر مشهد انجام شده است . داده های پژوهش به وسیله یک پرسشنامه پژوهشگر ساخته و مقیاس عزت نفس جمع آوری شدند .این داده ها به وسیله تستهای آماری کای دور، آزمون تی ، آنالیز واریانس یک طرفه ، آزمون تاوبی کندال ، تحلیل لگاخطی ، کروسکال والیس ، من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . نتایج این پژوهش نشان داد که نگرش معلولین ، جانبازان ، کارکنان آسایشگاه معلولین و کارکنان آسایشگاه جانبازان پیرامون ازدواج علیرغم اینکه در بعضی موارد همسو بوده در اکثر موراد همسو نمی باشد . به ویژه نگرش کارکنان با معلولین و جانبازان متفاوت می باشد . شاید علت این اختلاف عدم برقراری ارتباط صحیح ، موثر و صمیمانه کارکنان با مددجویان باشد که تنوانسته اند آنها را به خوبی درک نمایند . یافته های این پژوهش نشان دهنده نگرش گروههای مورد مطالعه پیرامون ازدواج به خصوص نگرش جانبازان و معلولین در مورد موانع و محدودیت های ازدواج خودشان می باشد لذا توجه مسئولین دست اندرکار معلولین و جانبازان در سازمان بهزیستی و بنیاد جانبازان در جهت تسهیل و رفع موانع و محدودیت های ازدواج آنان مهم به نظر می رسد .
|
