| چکیده |
افراد دارای معلولیت واقعیتی انکارناپذیر در جمعیت هر جامعه هستند. امروزه شاهدیم که در بسیاری از زمینه‌ها کنار گذاشتن و به حاشیه راندن افراد دارای معلولیت تعجب برانگیز نبوده و به نحو بسیار گسترده‌ای صورت می‌گیرد. افراد دارای معلولیت به سبب معلولیتی که دارند در تعاملات اجتماعی با سایر افراد جامعه برخوردهای خاصی را می‌بینند که نتیجه این تعاملات و برخوردها باعث شکل‌گیری یک پنداشت و نگرش منفی نسبت به خود در معلولین شده و همچنین به محرومیت از فرصت‌ها و منابعی که در فرهنگ مسلط است می‌انجامد. یکی از مسائل مربوط به معلولین نگرش معلولین نسبت به روابط افراد جامعه با معلولین است. نگرش افراد معلول نسبت به تعاملات اجتماعی نقش بسیار مهمی در رفتار آن‌ها در جامعه دارد. نگرش نسبت به تعامل اجتمعی، اثر شناختی و عاطفی به جای گذاشته تجربه معلولین از تعامل اجتماعی است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می‌دهد که مورد پذیرش جامعه واقع شدن باعث می‌شود تا نگرش به تعاملات اجتماعی بهبود یابد و از طرفی دیگر هر چقدر احساس خود خوارشدگی در فرد بیشتر شود نگرش فرد نسبت به تعاملات اجتماعی منفی‌تر می‌شود.
|
