| چکیده |
هدف از این تحقیق مقایسه اثر مولفه‌های کاهش دشواری بر یادگیری کم خطا پرتاب توپ از بالای شانه دانش‌آموزان دختر کم توان ذهنی می‌باشد. روش تحقیق نیمه تجربی و جامعه آماری آن را دانش آموزان دختر (10-8) سال کم توان ذهنی مدارس استثنایی ناحیه 2 شهر اهواز که در سال 94-1393 به تحصیل مشغول بودند تشکیل می دادند (N=188). از این جامعه 30 نفر به روش خوشه‌ای تصادفی، در دسترس هدفمند انتخاب و پس از نمایش مهارت پرتاب از بالای شانه، در پیش آزمون شرکت و به صورت تصادفی در3 گروه 10 نفری (تغییر فاصله، تغییر اندازه، شاخص ثابت) قرار گرفتند. در طی 3 جلسه تمرینی که هر جلسه شامل 3 بلوک 10 کوششی بود، گروه تمرینی تغییر فاصله، فاصله خود را نسبت به هدف افزایش می‌داد، در گروه هدف، اندازه هدف کاهش پیدا می‌کرد و در گروه ثابت تغییری در اندازه و هدف صورت نمی‌گرفت. آزمودنی‌ها پس از 48 ساعت در آزمون یادداری و یک هفته بعد در آزمون انتقال را تحت تکلیف ثانویه شناختی شرکت کردند. نتایج نشان داد که تمام گروه‌های تمرینی در مرحله اکتساب، یادداری و انتقال دارای پیشرفت بوده‌اند. ولی در مقایسه بین گروه‌ها نتایج نشان داد گروه شاخص دشواری ثابت نسبت به دو گروه دیگر در مرحله یادداری و انتقال بهتر عمل کرده است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت رعایت حفظ نسبت فاصله و عرض هدف به علت راهبرد کنترلی بیشتر به یادگیری بهتر منجر شده است. بر این اساس به مربیان پیشنهاد می‌شود در آموزش مهارت پرتاب از بالای شانه با حفظ شاخص‌های دشواری تکلیف به آموزش مهارت بپردازند.
|
