| چکیده |
مقدمه و هدف: اختلالات بینایی باعث اثر بر تمامی جنبه های حرکتی داشته و توسعه مهارت های فردی و اجتماعی در این گروه از معلولان می تواند تحت تاثیر فعالیت بدنی مناسب قرار گیرد . مجموعه کمر- لگن ناحیه ای است که تاثیر زیادی بر ساختارهای فوقانی و تحتانی بدن دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات ثبات دهنده ناحیه مرکز برتعادل و عملکرد دانش آموزان پسر نابینای گلبالیست بود. روش تحقیق: آزمودنی های مطالعه حاضر را 30 دانش آموز نابینای داوطلب با دامنه سنی 10 تا 16 سال ، تشکیل دادند که ابتدا به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و سپس در قالب گروه بندی تصادفی در دو گروه تمرینات ثبات دهنده ناحیه مرکز و گروه کنترل تقسیم شدند. پس از کسب رضایت آنها مبنی بر شرکت در ارزیابی ها و پروتکل تمرینی، ابتدا آزمون تعادل پویا با استفاده از آزمونY ، ارزیابی های قدرت با استفاده از دینامومتر دستی مارک SPF و استقامت مرکز و عملکرد به عنوان پیش آزمون ارزیابی شدند. گروه تمرینی، تمرینات ثبات دهنده ناحیه مرکز را به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام شد. پروتکل تمرینی بر اساس اختصاصات تمرینی ثبات دهنده مرکز جفری بود، که مانور تو دادن شکم همراه با انقباض عضلات کمری در تمامی مراحل به کار گرفته شد. تمرینات از سطح یک که شامل تمرینات ایستا در یک محیط ایستا آغاز و در سطح دو و سه با اضافه کردن تمرینات پویا و محیط پویا به تمرینات به پایان رسید. تجزیه و تحلیل داده بر اساس آزمون تی وابسته و تی مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS محاسبه شد. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، تعادل دینامیک در گروه تمرینی افزایش معناداری را در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون نشان داد. در مقایسه بین گروهی ، تفاوت آماری معناداری در متغیرهای قدرت فلکشن هیپ راست و قدرت اکسترنال روتیشن هیپ راست و آزمون عملکردی بین دو گروه تمرین ناحیه مرکز و کنترل وجود داشت اما در متغیر تعادل این تفاوت معنی دار نبود (P=0.05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد که تمرینات ثبات دهنده ناحیه مرکز بتواند بر عملکرد و قدرت عضلانی دانش آموزان نابینا موثر باشد و احتمالا با استفاده از این نوع تمرینات بتوان خطرات و آسیب های احتمالی در این گروه از معلولین را کاهش داد.
|
