| چکیده |
اوتیسم، اختلال فراگیر رشدی که این روزها اسم آن را زیاد می شنویم، یکی از پر هزینه ترین و شاید پر چالش ترین اختلال عصر حاضر که خود مسبب ایجاد مشکلات اقتصادی و روانی بسیاری برای خانواده ها می باشد. کودکان مبتلا به این اختلال در مدارس به عنوان کودکان ناسازگار شناخته میشوند که باید از سیستم آموزشی کنار گذاشته شوند ولی حقیقت چیز دیگریست. دانش آموزان طیف اتیسم ممکن است نیازهای خاصی در یادگیری مهارت های اجتماعی و ارتباطی داشـته باشند. مسائل حسی، تداخل زیادی با عملکرد مدرسه کودکان طیف اوتیسم دارند.زنگ های تفریح، زمین های بـازی، سالن غذاخوری، دویدن های بچه ها و برخورد آن ها با هم، همه پر از محرکات شدید و آزاردهنده برای کودکان با اوتیسم هستند. بــه علت مشکلات پردازش شنوایی، کلاس ایـن کودکان بایـد تا حد ممکن آرام باشد تا بتوانند مطالب را یاد بگیرند. انتقال توجه دراین کودکان ضعیف است. بر اساس آمار ارائه شده از سوی انجمن اوتیسم ایران به ازای هر 65 تولد در کشورهای توسعه یافته یک کودک با اختلال اوتیسم متولد میشود که این نسبت در ایران یک کودک دارای این اختلال به ازای هر 150 تولد است. با توجه به آمارهای رسمی ارائه شده در ایران تعداد کودکان دارای این اختلال روز به روز در حال افزایش است و این کودکان برای بهره مندی از نعمت آموزش نیاز به مدارسی با طراحی مبتنی بر اصول و قوائد خاص دارند. در این طرح سعی شده است با توجه به برخی نیازهای ویژه این کودکان از جمله استفاده از فرم های منحنی و تا حده امکان حذف گوشه های تیز وایجاد فضایی آرام برای بالا بردن تمرکز این کودکان در یادگیری و به حداقل رساندن جزئیات و تزیینات در روند طراحی فضایی ایده آل برای آموزش این کودکان خلق شود.
|
