| چکیده |
نابینایی یک پدیده آشکار و مشخص می‌باشد که در میان صاحب نظران دو نوع تعریف را در خود جای داده است. یکی تعریف پزشکی و دیگری آموزشی. بر اساس تعریف پزشکی: فردی نابینا است که، در بهترین حالت دید حتی با اصلاح دید (مثلا استفاده از عینک) تیز بینی 200/20 دارد. هدف: پژوهش حاضر ارائه مدل انعطاف‌پذیری شناختی بر اساس خودکارآمدی و تاب‌آوری با توجه به متغیر میانجی سبک شناختی تنظیم‌هیجان در افراد نابینا شهر اصفهان می باشد. روش تحقیق :جامعه آماری کلیه نابیناهای شهر اصفهان در سال تحصیلی 400-1399 می باشند که با استفاده از نمونه گیری در دسترس 331 نفر از آنها انتخاب خواهند شد. ابزار اندازه گیری شامل مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982)، پرسشنامه کانر و دیویدسون (2003)، پرسش نامه پذیرش و عمل (بوند و همکاران، 2011) و پرسش نامه گارنفسکی، کرایج و تردس (2003) می باشد. با توجه به هدف پژوهش، روش تحقیق توصیفی_همبستگی می باشد.روش تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان به صورت سلسله مراتبی مطابق با روش بارون دکنی (1986) خواهد بود . نتایج: نتایج نشاد می دهد که سبک شناختی تنظیم هیجان در رابطه انعطاف پذیری شناختی بر اساس خودکارآمدی و تاب آوری در افراد نابینا شهر اصفهان نقش میانجی گرایانه دارد. (05/0< p).
|
