| چکیده |
بشر همواره برای تامین آسایش، امنیت و آرامش خود در تالش بوده است. معماری فرایندی است که در سایه آن امنیت ،آرامش و بهتر زیستن فراهم شده است. در واقع معماری پدیده ای است چند حسی و کاربر از طریق حواس خود با فضا ارتباط می گیرد و در واقع تحت تاثیر فضا قرار می گیرد،اما متاسفانه در برخی جوامع بیش تر بر جنبه بصری معماری تاکید شده است و دیگر جنبه های حسی معماری نادیده گرفته شده است. حال آن که همیشه کاربران فضای ساخته شده قادر نیستند که از تمام حواس خود به طور کامل استفاده کنند. با توجه به تحقیقات اخیر جمعیت افراد نابینا و کم بینا در جهان رو به افزایش است، این دسته از افراد از جمله کاربرانی هستند که قادر به استفاده از حس بینایی و در نتیجه درک بصری فضا نیستند. تحقیقات نشان می دهد که مهم ترین عامل بازدارنده معلولین با حقوق برابر با دیگر افراد، ناسازگاری محیط با توان جسمی آن ها است. عدم توجه به نیاز های این دسته افراد در معماری و عدم طراحی فضاهای مخصوص این کاربران از جمله مراکز فرهنگی، هنری، ورزشی، اقامتی و.... که کاربر بتواند به کمک دیگر حواس خود در فضا حرکت کند، هدایت شود، فعالیت کند و به آسایش و امنیت و در نهایت شوق انسانی برسد؛ از مواردی است که در کشور ما نیز به چشم می خورد. این پژوهش با "عنوان طراحی مجتمع فرهنگی تفریحی ویژه نابینایان و کم بینایان" در پی آن است تا در ابتدا با شناخت کامل موضوع و سپس با بررسی نمونه های جهانی به دسته بندی اطالعات الزم برسد سپس با رعایت ضوایط و استانداردهای مربوط به افراد نابینا و کم بینا به تهیه و تدوین برنامه ای جامع برای این افراد بپردازد و در نهایت با به کارگیری راهکارهای طراحی به کمک دیگر حواس انسانی )شنوایی، بویایی،چشایی و المسه( فضایی برای افراد نابینا و کم بینا طراحی کند تا بتوانند به درک فضایی محیط برسند،آرامش و امنیت را تجربه کنند و از زندگی مانند دیگر افرادجامعه لذت ببرند.
|
