| چکیده |
از آنجایی که بینایی در همه‌ی جنبه‌های عملکرد استفاده می‌شود بنابراین تغییرات در سیستم حسی از جمله بینایی، بر اجرای حرکتی تعادل و هماهنگی تأثیر می‌گذارد. مشاهده‌ی حرکات دیگران برای افراد نابینا و کم‌بینا به دلیل نداشتن حس بینایی ناممکن و سخت بوده و نمی‌توانند آن را برای خود الگو قرار دهند؛ در نتیجه فرآیند یادگیری‌شان دشوار خواهد بود. هدف این تحقیق مقایسه‌ی تعادل و هماهنگی افراد با شدت‌های مختلف بینایی و ارتباط آن با برخی ویژگی‌های فردی بود. به این منظور افراد کم‌بینا (13 نفر)، نابینا (15 نفر) و بینا (52 نفر) در سه گروه سنی مختلف (5/12-5/6) مورد مقایسه قرار گرفتند. برای اندازه‌گیری هماهنگی دوسویه از آزمون تبحر حرکتی بروینینکس ازرتسکی، برای تعادل ایستا از آزمون شارپند رومبرگ و برای تعادل پویا از آزمون بلند شدن و راه رفتن و آزمون پاشنه- پنجه استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس یکراهه و دو راهه و رگرسیون خطی صورت گرفت. نتایج نشان داد که تعادل و هماهنگی دوسویه در افراد با شدت‌های مختلف بینایی معنادار است و این تفاوت به نفع افراد بینا می‌باشد اما در مقایسه‌ی تعادل و هماهنگی کم‌بینا و نابینا تفاوتی وجود ندارد. همچنین رابطه‌ای بین سن و جنس و اجرای حرکتی وجود ندارد. بطورکلی می‌توان گفت که تعادل و هماهنگی در کودکان با ناهنجاری بینایی به طور کامل رشد نکرده است و این کودکان نسبت به افراد بینا در این مهارت ها بدتر می‌باشند و یکی ازعلل این امر فعالیت بدنی کم این افراد است.
|
