| چکیده |
تحریک الکتریکی سیستم عصبی عضلانی از دیر باز بعلت کاربرد آن در تحقیقات فیزیولوژیکی، تشخیص های کلینیکی، درمان و کنترل عملکردی عضلات فلج مورد توجه بوده است. شاخص های طیف توان سیگنال الکترومیوگرام اطلاعاتی در مورد کار عضله و تغییراتی که در طی تحریک الکتریکی در خستگی عضلانی انجام می شود، می دهد. هدف اصلی در این تحقیق: ارائهیک پروتکل جدید جهت تقویت الکتریکی عضله دو سر بازویی تا مرز خستگی می باشد که تغییرات میانه و میانگین فرکانس، دامنه، متوسط مقدار یکسو شده، جذر متوسط مربعات دامنهسیگنال الکترومایوگرام در طی تقویت الکتریکی عضله بررسی می شود. این تحقیق در مراحل زیر انجام گرفت: 1- ثبت اولیه 2-5 دقیقه تحریک الکتریکی و سپس ثبت تا وقتی که دامنه کاهش یافت (زمان خستگی). این کار در جلسات ششم و دوازدهم تکرار شد. 3- قطر بازودر حالت استراحت و چربی زیر پوستی و نیروی اندازه گیری شد. (جلسات اول و دوازدهم) 4- تعداد جلسات 3 بار در هفته به مدت 4 هفته بود. در این تحقیق ده زن سالم با دامنهسنی 30-20 شرکت داشتند. آرنج تا 90 درجه خم شده بود و سیگنال الکترومایوگرام از عضله دو سر بازویی ثبت گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد که : میانگین و میانه فرکانس در جلسه ششم نسبت به جلسه اول و جلسه دوازدهم نسبت به جلسه اول با اختلالات معنی داری P>0 ، (5. کاهش یافت. همچنین دامنه، متوسط مقدار یکسو شده، جذر متوسط مربعات دامنه در جلسه دوازدهم نسبت به جلسه اول با اختلاف آماری معنی داری (P0 ،>.)5. افزایش یافته بود. اما در جلسه دوازدهم نسبت به جلسه ششم تغییر معنی داری در میانه ومیانگین فرکانس، دامنه، متوسط مقدار یکسو شده، جذر متوسط مربعات دامنه دیده نشد. نیروی عضله و زمان خستگی بعد از تقویت افزایش یافت.>P).، (5. اما قطر بازو و چربی زیرپوستی تغییر معنی داری نکرده بود. در نتیجه تقویت الکتریکی عضله در طی 12 جلسه باعث تغییراتی در سیستم عصبی می شود که امکان هماهنگی بهتر فعالیت واحدهای حرکتی را میدهد و به این ترتیب حتی در غیاب سازگاری عضلاتی بر نیروی خالص بزرگتری اثر می گذارد.
|
