| چکیده |
هدف : این پژوهش بررسی اثر آموزشیاری همسالان و آموزشیاری بزرگسالان بر میزان یادگیری املای دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر و مقایسه آن با کاریی روش رونویسی است. پرسشها : آیا میزان یادگیری دانش آموزان عقب مانده : 1- در روش آموزشیاری همسالان 2- و بزرگسالان بالاتر از میزان یادگیری دانش آموزان عقب مانده ایست که از روش معمول رونویسی برای فراگیری استفاده می کنند؟ 3- آیا میزان یادگیری دانش آموزانی که از روش آموزشیاری همسالان استفاده می کنند ،بالاتر از آنهاست که از روش آموزشیاری بزرگسالان استفاده می کنند؟ جامعه آماری کلیه دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر پایه اول و دوم شهرستان بیرجند بودند. گروه نمونه 18 پسر و 12 دختر بودندکه با استفاده از روش های تصادفی ساده و همتاسازی با توجه به عامل جنسیت انتخاب شدند. مقایسه آماری با استفاده از روش تجزیه تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکیانجام گرفت. نتیجه : به دست آمده نشان داد ، که با 95 درصد اطمینان می توان گفت هر دو روش آموزشیاری همسالان و آموزشیاری بزرگسالان ، کارایی بیشتری نسبت به روش معمول رونویسی دارد، ولیتفاوت معنی دار ، در میزان یادگیری دو گروه وجود ندارد. بر اساس نتایج این پژوهش ، پیشنهاد می شود که معلمان و دست اندرکاران تعلیم و تربیت عادی و ویژه ، روشهای آموزشیاری همسالان یا بزرگسالان را جایگزین روش سنتی بنمایند، تا به این طریق بتوانند والدین و افراد خانوده کودک را در جهت مهارتهای آمزشی دانش آموزان بسیج کنند. این پایان نامه همراه با کتابنامه و در 84 صفحه ارائه گردیده شده است. 069
|
