| چکیده |
هدف این تحقیق بررسی و تعیین میزان اثربخشی روشهای درمانگری چندوجهی و تنش زدایی تدریجی در کاهش و کنترل اضطراب و مقایسه این دو روش با یکدیگر ، و نیز در پی معرفی روشی مناسب برای کنترل و کاهش اختلالات اضطرابی است. فرضیه ها : 1- روش درمانگری چندوجهی و تنش زدایی تدریجی ، اضطراب کلی 2- اضطراب پنهان 3- اضطراب آشکار، را تقلیل می دهند. 4- روش درمانگری چندوجهی و تنش زدایی تدریجی باعث کاهش مولفه های اضطرابی شخصیت میشوند. 5- و از این دو روش ، درمانگری چندوجهی تاثیر بیشتری در کاهش اضطراب دارد. در این تحقیق روشهای درمانگری متغیرهای مستقل و متغیر وابسته ، هشت عامل اضطرابی شخصیت است و متغیر کنترل ، جنس ، وضعیت اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و سنی است. این پژوهش از نوع تجربی چند گروهی است. جامعه آماری این تحقیق ، دانش آموزان پسر مقطع متوسطه منطقه 18 آموری و پرورش هستند. نمونه مورد بررسی 27 نفر از بین دانش آموزان ارجاعی به هسته مشاوره منطقه 18 آموزشو پرورش بر اساس نسبت اضطراب کتل انتخاب و سپس به طور تصادفی به سه گروه 9 نفری (دو گروه درمانگری و یک گروه کنترل ) تقسیم شدند. ابزار اصلی : تست اضطراب کتل ، فهرست ، حالت - رگه اضطراب اسپیل برگر، پرسشنامه تاریخچه زندگی چند وجهی و نوار آموزش تنش زدایی بوده است. برای تجزیه و تحلیل از آزمون تحلیل واریانس یک متغیری به منظور مقایسه گروهها و آزمون توکی برای مقایسه تفاوت بین گروهها ، استفاده شده است. در نتیجه فرضیه یکم و دوم و سوم و چهارم تایید شدند. فرضیه پنجم رد شد. 1041 پ
|
