| چکیده |
هدف ازاین مطالعه بررسی و مقایسه تاًثیر اینترفرنشیال و ورزشهای کف لگن برروی زنانمبتلا به بی اختیاری ادراری است . برای این منظور 72 زن مبتلا به بی اختیاری ادراری به طور تصادفی در دو گروه : 1- ورزشهای کف لگن و جریان اینترفرنشیال و 2- ورزش کف لگن با دستگاه خاموش , به مدت 12جلسه تحت درمان قرار گرفتند . ارزیابی قبل و بعد از درمان به صورت Subjective براساس اظهار مریض و به صورت Objective بر اساس جدول بی اختیاری , شدت بی اختیاری و سیتومتری و ارزیابی مجدد Follow up به مدت شش ماه انجام گرفت . نتایج Subjective در هر دو گروه پیشرفت مشخصی را بعد از درمان نشان می دهد . در مورد نتایج Objective تمام آزمونها به منظور مقایسه متغیرهای مورد نظر بین دو گروه نشان دهنده وجود اختلاف معنی دار است و بیانگر این مطلب است که طبق فرضیات موجود درتحقیق , درمان با اینترنشیال و ورزش کف لگن موًثرتر از ورزش کف لگن به تنهایی است. از طرفی تمام آزمونهای مقایسه زوجها به منظور مقایسه متغیرهای مورد نظر , قبل و بعد از درمان , در هر گروه نشان دهنده وجود اختلاف معنی دار بوده است . بجز در موردماکزیمم ظرفیت مثانه در گروه دوم . این آزمونها نشان می دهد که هم ورزش کف لگن به تنهایی و هم ورزش به همراه IF روی کم کردن شدت بی اختیاری , تعداد بی اختیاری در هفته , تکرار ادرار و بالا بردن و نرمال کردن آستانه مثانه موًثراست ولی ورزش به تنهایی روی نرمال کردن حجم مثانه اثری ندارد در صورتیکه ورزش تواًم با IF در نرمال کردنحجم مثانه موًثر است . این پایان نامه در 155 صفحه به همراه جدول و نمودار ارائه شده است.
|
