| کد |
ts-3078
|
| عنوان اول |
بررسی میزان کارایی سیستم های حسی درگیر در کنترل پوسچر ناشنوایان ورزشکار و غیرورزشکار
|
| نویسنده |
محمدرضا سیدی
|
| استاد راهنما |
فواد صیدی
|
| اسناد مشاور |
هومن مینونژاد
|
| دانشگاه |
دانشگاه تهران
|
| مقطع |
کارشناسی ارشد
|
| رشته |
تربیت بدنی، گرایش حرکات اصلاحی و آسیب ورزشی
|
| سال دفاع |
1391شمسی
|
| زبان |
فارسی
|
| چکیده |
ناشنوایی شایعترین نقص حسیـ عصبی در انسان است. معلولین ناشنوای مادرزادی در سیستم دهلیزی خود دچار اختلال بوده و به طبع آن در کنترل پوسچر نیز دارای اختلال می باشند. از نقطه نظر بالینی تثبیت پوسچر ایستاده نیازمند هماهنگی اطلاعات آوران از هر سه سیستم حسی بینایی، حسی-پیکری و دهلیزی می باشد که بصورت توأم عمل نموده و همگی برای پاسخ های تصحیحی پوسچر ضروری می باشند. جای پرسش است که سیستم حسی-پیکری و بینایی در افرادی که بطور مادرزادی ناشنوا بوده و دچار اختلال در عملکرد سیستم دهلیزی می باشند، چگونه جهت دهی شده و آیا عواملی نظیر ورزش و شرکت مستمر در فعالیت های بدنی، می تواند باعث ایجاد تفاوت در کارایی سیستم های مختلف حسی درگیر در فرایند کنترل پوسچر شوند؟ و آیا تفاوتی در میزان کارایی هر یک از این سیستم های مذکور میان ناشنوایان ورزشکار با ناشنوایان غیرورزشکار وجود دارد هدف از تحقیق حاضر بررسی میزان کارایی سیستم های حسی درگیر در کنترل پوسچر ناشنوایان ورزشکار و غیرورزشکار بود. به این منظور وضعیت کنترل پوسچر دو گروه 15نفری همگن متشکل از ناشنوایان ورزشکار و غیرورزشکار (میانگین سن 1/1? 08/18، قد 8/6?173، وزن 4/7?4/59) در چهار حالت حسی مختلف توسط محاسبه مرکز فشار اعمال شده برکف پا(COP)در دستگاه آنالیز تعادل دینامیکی بایودکس(Biodex) مورد ارزیابی قرار گرفتند و میزان کارایی هر یک از سیستم-های حسی درگیر در کنترل پوسچر محاسبه شد. به منظور انجام تجزیه و تحلیل داده های آماری و نیز مقایسه میان گروه ها از روش آماری تی مستقل در نرم افزار آماری SPSS18 با سطح معناداری کمتر از پنج صدم (05/0P?) استفاده گردید. نتایج بدست آمده نشان داد وضعیت کنترل پوسچر ناشنوایان ورزشکار بطور معناداری در شاخص-های قدامی -خلفی، جانبی و شاخص کلی بهتر از ناشنوایان غیر ورزشکار می باشد(001/0P=). همچنین میزان کارایی سیستم های حسی بینایی (005/0P=)، حس پیکری (001/0P=) و دهلیزی(002/0P=) ناشنوایان ورزشکار در همه حالت های حسی اندازه گیری شده، بطور معناداری برتر از ناشنوایان غیرورزشکار بود. سیستم حسی -پیکری کارامدترین سیستم حسی درگیر در کنترل پوسچر ناشنوایان می باشد و پس از آن سیستم بینایی و دهلیزی قرار دارند. به نظر می رسد نقص در سیستم دهلیزی که در ناشنوایان مادرزادی مشاهده می شود، با اثر منفی خود بر توانایی خیره شدن، توانسته کارایی سیستم بینایی را نیز در ناشنوایان تا حدی مختل نماید. همچنین به نظر می رسد شرکت مستمر در فعالیت های ورزشی می تواند از طریق تقویت کارایی سیستم های حسی درگیر و دیگر عوامل حسی- حرکتی، باعث بهبود وضعیت کنترل پوسچر ناشنوایان عمیق و مطلق مادرزادی می شود. لذا توصیه می شود از بازی ها و فعالیت های تعادلی که سیستم های حسی پیکری و بینایی را تحریک می کنند برای ناشنوایان مادرزادی مطلق و عمیق بیشتر استفاده شود.
|
| تاریخ ثبت در بانک |
12 اردیبهشت 1395
|
