| چکیده |
این پژوهش به منظور بررسی رابطه تمایزیافتگی و کیفیت زندگی در دانشجویان دختر و پسر معلول صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان معلول دانشگاه فردوسی و دانشگاه آزاد مشهد بود. که تعداد آنها 241 نفر بود. برای تعیین حجم نمونه با توجه به جدول مورگان 139 نفر انتخاب شد و همچنین با توجه به ویژگی جامعه آماری از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم استفاده گردید. در این پژوهش از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی که شامل 25 سئوال و پرسشنامه تمایزیافتگی اسکورون که شامل 46 سئوال بود استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، درصد و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (رگرسیون چند متغیره و ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بین تمایزیافتگی و کیفیت زندگی در سطح 05/0> P رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. اما بین تمایزیافتگی و 4مولفه کیفیت زندگی (سلامت جسمی، سلامت روانی، ارتباطات اجتماعی و ادراک محیط زندگی) تنها مولفه سلامت روان با تمایزیافتگی رابطه مثبت و معناداری داشت و در 3مولفه دیگر (سلامت جسمی، ارتباطات اجتماعی و ادراک محیط زندگی) رابطه معناداری با تمایزیافتگی یافت نشد. واژه های کلیدی: کیفیت زندگی، تمایزیافتگی، دانشجویان معلول.
|
