| چکیده |
چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی بر نگرانی، نشخوار فکری، احساس گرفتاری و بیحوصلگی روانشناختی مادران افراد دارای اختلال طیف اوتیسم (ASD) انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه مادران افراد دارای ASD در شهر اصفهان بودند. نمونه‌گیری در این مطالعه در دو مرحله انجام شد. در مرحله‌ی اول، اطلاعیه کارگاه آموزشی و درمانی در بین مراکز ویژه افراد دارای ASD و کلینیک‌ها نصب شد و از مادران برای شرکت در طرح دعوت به عمل آمد. در مرحله‌ی دوم نمونه‌گیری، از بین مادرانی که دارای نمرات نگرانی، نشخوار فکری، احساس گرفتاری و بیحوصلگی روانشناختی بالایی بودند (یک انحراف معیار بالاتر از میانگین گروه)، 40 نفر به‌صورت تصادفی انتخاب‌شده و به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسشنامه‌ی نگرانی پنسیلوانیا، مقیاس پاسخ‌های نشخواری، مقیاس احساس گرفتاری و مقیاس چندبعدی بیحوصلگی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی بر نگرانی (002/0P=)، نشخوار فکری (001/0P=)، احساس گرفتاری درونی و بیرونی (001/0P=) و مولفه‌های بیحوصلگی (عدم تعامل، انگیختگی پایین، انگیختگی بالا، بی توجهی، ادراک زمان) (001/0P=) تأثیر دارد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که درمان فراتشخیصی، روشی اثربخش برای کاهش مشکلات روانشناختی مادران افراد دارای اختلال طیف اوتیسم است. کلید واژه‌ها: روش درمانی فراتشخیصی، نگرانی، نشخوار فکری، احساس گرفتاری، بیحوصلگی روانشناختی، مادران افراد دارای ASD
|
