| چکیده |
چکیده هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تکالیف نظریه ذهن بر مهارت زبانی و رفتار سازشی کودکان با ناتوان ذهنی آموزش‌پذیر بوده است. پژوهش حاضر به صورت آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شده است. برای جمع‌آوری اطلاعات از مقیاس رفتار سازشی واینلند، مقیاس رشد زبان اصفهان و مقیاس هوش وکسلر استفاده شد. بدین منظور 30 دانش‌آموز دختر با اختلال ناتوانی ذهنی چهارم و پنجم دبستان، با بهره هوشی بین 55 تا 75 که کنترل شده بود، انتخاب شدند. گروه اول بعنوان گروه آزمایش در معرض مداخلات آموزش مهارت‌های نظریه ذهن (بصورت داستان‌های تصویری) قرارگرفتند و گروه دوم به عنوان گروه کنترل (بدون مداخلات آموزشی) در نظر گرفته شدند. مقیاس هوش اجتماعی واینلند برای ارزیابی تغییر رفتار سازشی و فرم ارزیابی رشد زبان برای ارزیابی زبان بر روی دو گروه قبل و بعد از انجام مداخلات آموزشی اجرا شد. بعد از گذشت 2 هفته از اتمام جلسات آموزش، پس‌آزمون رفتار سازشی و مهارت زبان از نمونه به عمل آمد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تکالیف نظریه ذهن بر زبان (001/0 p) و رفتار سازشی (001/0 p) اثربخش است. همچنین، در زیر گروه مهارت زبان ، زبان بیانی و دریافتی، در زیر گروه‌های رفتارسازشی واینلند، خودیاری عمومی، ارتباط و اجتماعی شدن نتایج بدست آمده از لحاظ آماری معنادار بود و در خرده‌آزمون خود رهبری نتایج بدست آمده از لحاظ آماری معنادار نبود. در ضمن خرده آزمون‌های خودیاری در غذا خوردن و لباس پوشیدن و جنبشی بدلیل ادغام در خودیاری عمومی مورد ارزیابی قرار نگرفت. بنابر نتایج این پژوهش آموزش تکالیف نظریه ذهن برای عملکرد بهتر اجتماعی و ارتباط کلامی کودک می تواند مفید باشد. واژگان کلیدی: نظریه ذهن، رفتارسازشی، مهارت زبان، ناتوان ذهنی
|
