| چکیده |
کودک اجزای گوناگونی از تجربه‌هایش را برای ساختن یک کل معنی‌دار مورد استفاده قرار می دهد. در این فرایند او چیزی بیش از یک تصویر را ارایه می‌دهد، او بخشی از خود را به ما می‌نمایاند، استفاده از هنردرمانی برای کودکان دبستانی می‌تواند یکی از موثرترین راه‌های رساندن آنان به آگاهی و پل‌های ارتباطی و انگیزشی باشد. کودک اوتیسم می‌تواند چیز ارزشمندی برای بیان خود پیدا کند. سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که آیا نقاشی درمانی تأثیر مثبتی در درمان یا کاهش اختلالات اوتیسم در کودکان دبستانی بین سنین 8-14 سال دارد؟ این پژوهش به کمک منابع کتابخانه ای و تحقیقات میدانی به اهداف مورد نظر خود دست یافت. هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش نقاشی بر اختلالات رفتاری کودکان دبستانی 8 تا 14 ساله است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی 8 تا 14 ساله بود که در سال تحصیلی 96-97 در مدارس ابتدایی شهر تهران مشغول به تحصیل بودند. 30 دانش آموزی که نمره بالاتر از خط برش آزمون راتر را دریافت نموده بودند به روش تصادفی ساده انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها با توجه به عدم برقراری مفروضه‌های آزمون تحلیل کووریانس از آزمون t میانگین‌‌های افتراقی استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش گروهی نقاشی بر کاهش نمرات تمام مقیاس‌های پرسشنامه اختلالات رفتاری راتر (پرخاشگری بیش فعالی P≤0.01) موثر است.
|
