| چکیده |
هدف پژوهش حاضر، مقایسه روانی کلامی و حافظه کاری دانش آموزان شنوا و وناشنوای شهر تبریز و طرح این پژوهش از نوع علی مقایسه ای بود. در این پژوهش، 17 پسر شنوا، 17 دختر شنوا، 16 پسر ناشنوا و 15 دختر ناشنوای مقطع متوسطه اول حضور داشتند که به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای، از بین دانش آموزان مدارس عادی و ناشنوایان انتخاب شدند. آزمون های روانی کلامی و حافظه کاری روی شرکت کنندگان انجام شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و تک متغیره تحلیل گردید. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که حافظه کاری و روانی کلامی دانش آموزان شنوا و ناشنوا به صورت معناداری به نفع دانش آموزان شنوا متفاوت است. با توجه به پژوهش های مشابه، کودکان ناشنوا به دلیل محدودیت در ارتباطات کلامی و ضعف در دامنه ی واژگان، از روانی کلامی واجی و معنایی ضعیف تری برخوردارند. همچنین با توجه به تفاوت در رمزگذاری و یادآوری واژگان در ناشنوایان می توان این مساله را برداشت کرد که تغییر در توانایی سخن گفتن و شیوه ی آن، اثر مستقیمی بر فراخنای حافظه دارد.
|
