| چکیده |
باتوجه به نقش مخرب جرایم و انحرافها)بزهکاریها( برای کودکان و نوجوانان دراضمحلال شخصیت انسانی و نابسامانی اجتماعی امروزه و تأثیر مستقیم آن در آینده، از آموزههایشیعی در ایران به عنوان عامل نظارت درونی پرداخته میشود. باتوجه به مباحث فوق، در اینپژوهش میزان رابطه آموزههای شیعی در کاهش آسیب‌های اجتماعی دانشآموزان دوره اولمتوسطه)مقطع راهنمایی(درناحیه 4 استان قم بررسی شده است. هدف اساسی این پژوهش، بررسیچگونگی پیوند این دو متغیرومطالعه تأثیر آموزههای شیعی در کاهش آسیب‌های اجتماعی است کهفرضیه اصلی میباشد. این پژوهش ازنوع پیمایش اجتماعی بوده وبرای جمعآوری دادههایپژوهش از تکنیک پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق، شامل دانش آموزاندوره اول متوسطه حوزه 4 استان قم درسال 3131 است که با استفاده ازفرمول کوکران 170 نفر بهعنوان حجم نمونه و بااستفاده ازنمونه گیری تصادفی و برای اعتبار و پایایی از آلفایکرونباخانتخاب و بررسی شده است. اعتبارسنجههایآموزههای شیعه، 77 % و اعتبارسنجههایآسیب‌های اجتماعی)بزهکاری(، 71 % تأیید گردیده است. در ضمن 5 فرضیه فرعی هم در اینتحقیق آورده شده که عبارت اند از؛ 3 مناسک جمعی مثل ماه محرم، ماه رمضان و... در کاهش -آسیب‌های اجتماعی کودکان تأثیردارد؛ 2 بزهکاری کودکان)دانش آموزان( پسر بیشتر از دختران -میباشد؛ 1 آسیب‌های اجتماعی دانشآموزان تنبل بیشتر است؛ 4 هرچقدر کنترل اجتماعی در - -فرد افزایش یابد، بزهکاری کاهش مییابد. 6 انحرافات دانشآموزان بیشتردراقشار کم درآمد -جامعه دیده میشود. که در این میان چهار فرضیه؛ مناسک جمعی، جنس، تحصیلات پاسخگویان وکنترل اجتماعی تأیید شده است بنابراینیافتههای تحقیق رابطه میان دو متغیر بالا را تأیید میکنند.نوع رابطه منفی بوده و بیانگراین است که با افزایش میزان همبستگی آموزههای شیعی، شاهدکاهش میزان گرایش به بزهکاری دانشآموزان هستیم.
|
