| چکیده |
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر تا ب آوری نوجوانان دختر آسیب دیده تحت حضانت بهزیستی شمیرانات صورت گرفته است. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش‌آزمون پس‌آزمون بدون گروه گواه و از نوع سری های زمانی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل دختران آسیب دیده می باشد که بر این اساس یک نمونه 10 نفری از دختران (22-16 سال) به‌صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. میزان تاب آوری با استفاده از ابزار پرسش‌نامه تاب‌آوری کانر-دیویدسون (1993) اندازه‌گیری شد. قبل از اجرای آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی یک پیش آزمون بر روی گروه آزمایش اعمال گردید. پس از هشت جلسه آموزش، پس‌آزمون روی گروه آزمایش اجرا و پس از سپری شدن دو هفته از اجرای پس آزمون، آزمون پیگیری نیز اجرا گردید. نتایج آزمون با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و یافته ها نشان داد که نمره های پس‌آزمون و پیگیری به‌طور معنی‌داری بالاتر از نمره‌های پیش‌آزمون است و تغییر (کاهش) نمره های پیگیری نسبت به پس‌آزمون معنی‌دار نبود. بنابراین آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی بر افزایش سطح تاب‌آوری نوجوانان دختر تحت حضانت بهزیستی تأثیرگذار و از نظر آماری معنی‌دار بوده است (p<0/5). این یافته ها مورد بحث واقع شده و نتایج نشان داد که اینگونه مداخلات برای افزایش تاب آوری نوجوانان دختر تحت حضانت بهزیستی مناسب بوده است و این افزایش تا حدی در طی زمان پایدار مانده است.
|
