پایان نامه
کد ts-24216  
عنوان اول تأثیر آموزش گروهی با رویکرد آدلری بر علاقه اجتماعی و خودپنداره و انگیزش ورزشی مردان گلبالیست  
نویسنده زینب باقری  
استاد راهنما علی اسماعیلی  
اسناد مشاور احسان زارعیان  
نوع کاغذی  
دانشگاه دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی  
مقطع کارشناسی ارشد  
رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی - روان‌شناسی ورزشی  
سال دفاع 1397شمسی  
زبان فارسی  
چکیده اهداف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش گروهی آدلری بر علاقه اجتماعی و خودپنداره و انگیزش ورزشی مردان گلبالیست در شهر ساری بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل اجرا شد. بدین منظور نمونه 20 نفری به‌صورت کل شمار انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به‌صورت تصادفی جای‌داده شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه علاقه اجتماعی کرندال و خودپنداره بک و انگیزش ورزشی SMS6 بود. پکیج آموزشی مداخله در طول یازده جلسه 45 دقیقه‌ای بر گروه آزمایش اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس 22 و به دلیل عدم نرمال بودن داده ها که یکی از پیش فرض های استفاده از آنالیز واریانس به حساب می آید از آزمون ناپارامتری هم خانواده با ANOVA یعنی آزمون کروسکال- والیس استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون کروسکال - والیس در متغیر علاقه اجتماعی نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل در پس آزمون تفاوت معنا داری وجود دارد (4/14p =). نتایج آزمون کروسکال - والیس در متغیر خود پنداره نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل در پس آزمون تفاوت معنا داری وجود ندارد (47/0p =)و در نهایت نتایج آزمون کروسکال - والیس در متغیر انگیزش ورزشی نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل در پس آزمون تفاوت معنا داری وجود دارد (401/9p =). نتیجه گیری: به‌طورکلی نتایج بیانگر اثربخشی آموزش گروهی آدلری بر علاقه اجتماعی مردان گلبالیست است. اما در مولفه خودپنداره گلبالیست ها تأثیری ندارد یا تأثیر ناچیزی داشته است که این میزان تفاوت از نظر آماری معنادار نمی باشد. همچنین نتایج بیانگر اثربخشی آموزش گروهی با رویکرد آدلری برافزایش انگیزش ورزشی مردان گلبالیست است. یافته های این پژوهش تلویحات مفیدی برای علاقه اجتماعی و انگیزش ورزشی ورزشکاران نابینا در بردارد.

 
تاریخ ثبت در بانک 6 شهریور 1398