| چکیده |
موضوع پژوهش حاضر عبارت است از رابطه بین دو زبانگی و یادگیری دانش‌آموزان ناشنوا. بدین ترتیب هدف از انجام این پژوهش آن است که رابطه بین این دو متغیر در این گروه دانش‌آموزان مورد بررسی قرار گیرد فرضیه‌ای که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت عبارت از این بود که یادگیری دانش‌آموزان دو زبانه ناشنوا در مقایسه با دانش‌آموزان عادی ناشنوا کمتر است. برای بررسی صحت و سقم این فرضیه، از جامعه دانش‌آموزان پسر ناشنوای مدارس ابتدایی شهر تهران با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی طبقهای نمونه‌ای به حجم 89 نفر (متشکل از 51 دانش‌آموز ناشنوای تک زبانه و 38 دانش‌آموز ناشنوای دو زبانه) انتخاب شد. سپس این دو گروه بر اساس تک زبانه یا دو زبانه بودن طبقه‌بندی شده و معدل ثلث دوم آنها در درسهای ریاضی و فارسی از پرونده‌های تحصیلی شان استخراج گردید. سرانجام داده‌های حاصل از این تحقیق با استفاده از آزمونtبرای دو گروه مستقل (واریانسهای ادغام شده) مورد تحلیل قرار گرفت و معلوم شد که از این لحاظ بین میانگینهای درسهای ریاضی و فارسی این دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد
|
