| چکیده |
طراحی مجموعهی توانبخشی باهدف تأمین نیازهای معلولین و همچنین فراهم کردن زمینههایی برای توانمندسازیآنان بهمنظور بازگشت به زندگی جمعی گامی مهم در بهبود شرایط زندگی آنان است. نظر به اینکه معلولین به دلیلمحدودیتهای ناشی از معلولیت و همچنین عدم توجه کافی به آنها، فرصتهای کمتری برای استفاده از امکانات جامعهرادارند که این امر منجر به انزوا و عدم ایجاد تعامل اجتماعی آنان با سایر افراد جامعه خواهد شد و ازآنجاییکه معلولینبهواسطه مشکلات جسمی و نیاز به استفاده از خدمات توانبخشی ناگزیر از مراجعه به این مراکز هستند لذا توجه بهکیفیتهای فضایی که امکان ایجاد تماس چهره به چهره را برای افراد فراهم میکند ضروری است. تحقیق حاضر از نوعکاربردی و با روش کیفی مبتنی بر مطالعات اسنادی و برداشت است. در این پروژه ابتدا با استفاده از منابع و مطالعاتکتابخانهای مولفههای موثر بر کیفیت فضاها به جهت افزایش تعاملات اجتماعی و همچنین مولفههای لازم جهت توانبخشیهمهجانبهی معلولین از منابع استخراج میشود. سپس با بهرهگیری از مطالعات تطبیقی )تحلیل و استناد بر مصادیق معماری(به بررسی مراکز مختص به معلولین پرداخته میشود نکات مثبت آنها استخراج میگردد. نتایج حاکی از آن است فضاهاییکه واجد مولفههای کیفیت فضایی ایجادکننده تعامل و همچنین تأمینکننده فعالیتهای موردنیاز آنها باشد میتوانند بستریمناسب ایجاد کند که علاوه بر ارائه خدمات توانبخشی به معلولین زمینهساز تعاملات ایشان با یکدیگر و با سایر افراد جامعهبهمنظور توانمندسازی آنها باشد.
|
