| چکیده |
از آنجاییکه ما در جهان دیداری زندگی می کنیم و بیشتر کدهای زبانی با تجربه های دیداری ما در پیوند هستند، بسیاری از نابینایان درک کافی از مفاهیم و معنای واژگانی که از راه گوش فرا می گیرند، ندارند. نابینایان با از دست دادن حس بینایی از دیگر حواس برای درک و دریافت محیط پیرامون خود استفاده می کنند و در این بین حس لامسه نقش مهمی برای آنها بازی می کند. چرا که در مواجهه با اکثر عناصر طبیعی و دست ساخته های بشری نیاز به لمس کردن در نابینایان دیده می شود، اما بسیاری از این عناصر به دلایل مختلفی همچون بزرگ بودن، غیرقابل لمس و یا خطرناک بودن این امکان را برای فرد نابینا فراهم نمی کند به همین دلیل لزوم ارائه اطلاعات به شیوه های دیگر نه تنها لازم بلکه ضروری می نماید. در این بین استفاده از تکنیک های هنری می تواند موثرترین شیوه برای نزدیک کردن نابینا به دنیای بینایی باشد. تصویرسازی به شیوه لمسی تکنیکی است که در دو بخش مجزا اجرا می شود که شامل ساخت تصاویر لمسی برای نابینا و آموزش تصویرسازی به نابینا می باشد در واقع یکی پیش زمینه دیگری است. پس از مطالعات بسیار و برگزاری کارگاه های تخصصی برای دانش آموزان نابینا مشخص شد که نابینایان پس از آشنایی با انواع هنرهای حسی لمسی و تجربه اندوزی از کتاب های تصویری برجسته می توانند خود خالق دنیا و تصورات ذهنی خودشان باشند البته در صورتی که در مدارس و مراکز هنری مخصوص نابینایان آموزش های تخصصی، امکانات و ابزارهای لازم فراهم شود. با پژوهشی در وضعیت مدارس استثنایی ایران، می توان این کشور را یکی از محروم ترین کشورها در زمینه آموزش هنری دانست که همچنین فاقد نیروهای متخصص در این زمینه نیز می باشد.
|
