| چکیده |
ارتباطات نقش کلیدی در فعالیت‌های روزانه هر شخص ایفا می‌کند .توسعه این مهم، همه سطوح جامعه از جمله گروه ناشنوایان را تحت تأثیر قرار داده است .عقیده عموم این است که ارتباطات، زیرساخت‌ها و سرویس ها برای کاربران و شهروندان معمولی بجز گروه‌های حساس جامعه ایجاد شده است .در صورتی که توانبخشی افراد ناتوان در ارتباطات برای مشارکت، یکپارچگی و پیشرفت آن‌ها به عنوان شهروندان با حقوق برابر حیاتی است .یک دسته از افراد ناتوان، ناشنوایان می‌باشند .ناشنوا به فردی اطلاق می‌گردد که مقدار باقیمانده شنوایی او برای فراگیری زبان از طریق شنوایی، استمرار تکلم طبیعی و فراگیری مطالب از راه گوش کافی نباشد .لذا برای یادگیری، نیاز به روش‌های خاص و برنامه‌ریزی ویژه داشته باشد .طبق آمارهای موجود 5.1 درصد از افراد جامعه را ناشنوایان و سخت شنوایان تشکیل می‌دهند که تعداد زیادی از آنان را کودکان تشکیل داده‌اند .کودکان به دلیل اینکه نمی‌توانند خواسته‌های خود را بیان کنند در آینده دچار مشکلات روحی شده و مشکلاتشان دوچندان می‌شود .لذا توانبخشی در کنار آموزش کمک زیادی به روابط اجتماعی این کودکان می‌کند که در راستای آن روابط جامعه نیز بهبود می‌یابد .برای حصول این مهم جامعه نیازمند مراکز توانبخشی آموزشی برای ناشنوایان می‌باشد که متأسفانه در حال حاضر با کمبود آن مواجه هستیم .در این جا سعی شده با بررسی روانشناسی این‌گونه کودکان و شناخت ضعف و قوتشان، مطالعه مجموعه‌های مشابه و فضاهای متشکله‌ی آن‌ها، مجموعه‌ای متناسب با کودکان ناشنوای گروه سنی زیر 10 سال) مستعدترین رده‌ی سنی برای توانبخشی (طراحی شود .واژگان کلیدی :توانبخشی، کودکان ناشنوا، گروه سنی زیر10 سال
|
