| چکیده |
علیرغم اینکه تعداد زیادی ناشنوا و نیمه شنوا در ایران زندگی می کنند، اقدامات انجام شده در جهت حضور فعال این افراد در جامعه و ارائ? توانمندیهایشان کافی نیست. برای از بین بردن نگرش غلط کم توان بودن ناشنوایان، نیاز به ارتقاء تعاملات بین ناشنوایان و شنوایان است. بدین ترتیب ایجاد فضایی مناسب در راستای تحقق این هدف، از الزامات می‌باشد. نوع جایگاه ناشنوا در خانواده و جامعه، تأثیر بسزایی در روند پیشرفت و حضور هر چه فعالتر وی در جامعه دارد. شناخت روحیات ناشنوا در دوران کودکی و بزرگسالی و نیازهای او می‌تواند به طراح، در خلق فضای مطلوب ناشنوایان، کمک شایانی کند. ناشنوا فردی بصری محور است و برای برقراری ارتباط با دیگران نیاز به حوز? دید گسترده دارد. تحلیل رفتار ناشنوا و نیازهای او، در محیط‌های گوناگون، سبب شکل-گیری عوامل تأثیر گذار و وابست? بسیاری در طراحی می‌شود. در ابتدا برای شناخت کلی ناشنوا، خصوصیات آنها مورد بررسی قرار گرفت و سپس برای برقراری ارتباطات موثر در محیط خانه و جامعه به راهکارهای مختلفی دست پیدا کردیم و در نهایت تمامی فاکتورهای موثر در طراحی فضای ناشنوایان، در قسمتی از ساختمان کانون ناشنوایان ایران اعمال شد. با وجود اینکه این فضا صرفا برای ناشنوایان طراحی شده است ولی، دارای کمبودهای بسیاری می‌باشد ولی سعی بر آن شد تا با شناخت عمیق‌تر ناشنوا، فضای کارآمدتری برای فعالیت‌های فرهنگی آنها مهیا شود. به دلیل فقدان حس شنوایی در ناشنوایان، حس بینایی آنها عملکردی چندگانه دارد. بدین ترتیب در طراحی‌های مربوط به ناشنوایان بهتر است از عوامل و راهکارهایی استفاده شود تا در محیط‌های مختلف حوز? دید آنها به حداکثر برسد. عوامل مختلفی مانند نور، رنگ، متریال، حذف موانع، سیالیت در فضا و ... می‌توانند به اشکال مختلف در تحقق این امر کمک کنند. با اعمال صحیح و به جای این موارد در فضا، حضور مطلوب فرد به حداکثر می‌رسد و در نتیجه تعاملات اجتماعی ناشنوایان و شنوایان هم ارتقاء پیدا می‌کند و هر دو هدف به طور همزمان مرتفع می‌شوند.
|
