| چکیده |
به اعتقاد بسیاری از اندیشمندان، معماری با قدمتی به اندازه تاریخ انسان، به عنوان بخش مهمی از فرهنگ، نقش اساسی در شکل گیری و تکامل بشر بر عهده دارد. در این میان، معماری فضاهای آموزشی که دوره زمانی نسبتا طولانی تری از عمر انسان ها را در خود جای می دهند، سهم بسزایی در این روند دارند. چراکه ویژگی های خاص محیطی متاثر از هر دو مقوله معماری و آموزش نظیر نور، رنگ و ...، به ویژه تاثیر فضای آموزشی بر کیفیت آموزش و رفتار دانش آموزان و معلمان، سبب رابطه ای بسیار تنگاتنگ میان معماری و آموزش شده است. لوئی کان(Louis I Kahn)واژه مدرسه را چنین تعریف می کند: "تمام مکان هایی که انسان برای تامین خواسته خود در فراگیری، از آنها استفاده میکند مدرسه نام دارد و این مکان ها، تنها برای یادگیری و آموختن عقاید و نظریات نمی باشند بلکه برای فهم و ادراک دلایل وجود هر چیز و مناسبت های دو جانبه و روابط بین انسان و طبیعت نیز مورد استفاده قرار می گیرند" (رضوی، 1377)) والتر گروپیوس (Walter Gropius) در این مورد می گوید: "اگر محیط آموزشی بخواهد زمینه ای ثمربخش برای نسل آینده باشد، محیط و ساختمان هایش می بایست خلاقه باشند، نه تقلید شده. محیطی محرک برای آزادکردن اندیشه و بیان خلاقه، به همان اندازه روش تدریس دارای اهمیت است (اسماعیلی،1390). اختلالهای یادگیری از حیطه های مختلفی مانند پزشکی، روانشناسی و آموزش و پرورش تأثیر گرفته است. خواندن از نظر جنبه های متعددی مانند موفقیت تحصیلی، شغلی و سلامت روان اهمیت زیادی دارد (کارناین و کارناین1، 2004) حدود 40 درصد از نوجوانان مبتلا به ناتوانی یادگیری با احتمال بالایی ترک تحصیل مینمایند. در بزرگسالی نیز شانس استخدام و انطباق اجتماعی برای این افراد به طور چشمگیری پایین تر از افراد بهنجار جامعه میباشد (سادوک و سادوک2، 2007) یادگیری خواندن با پیشرفت جامعه رابطه ی مستقیم دارد. از میان انواع اختلالهای یادگیری خاص، آن دسته که در خواندن ضعیف هستند، بیشتر در معرض خطر ترک تحصیل هستند (فریدن4، 2004).از جمله این کودکان ناشنوایان هستند و وقتی که ما به جامعه مراجعه میکنیم متوجه می شویم که برای ناشنوایان مدارسی که در آن نیاز های آن ها را شناخته تعبیه نشده و معمولاٌ از همان مدارس موجود یا گاهی اوقات بی کیفیت تر استفاده شده و با توجه به اینکه این کودکان اختلالاتی در یادگیری دارند و مشابه کودکان عادی نیستند نیاز است که ما از نظر معماری به آنها بیشتر توجه کرده در حالی که این نقص وجود دارد که در جامعه ی ما مجموعه آموزشی مختص این کودکان وجود ندارد پس من تصمیم گرفتم که در این زمینه کار کنم که در این راه ما نیازمند این هستیم که بدانیم آیا این کودکان نیازمند استاندارهای خاصی هستند و بعد باید نیاز های کودکان ناشنوا را شناخته و با استفاده از آن نیاز ها باعث ارتقاء استعدادهای جسمی و ذهنی کودکان ناشنوا شود. بشر عملاً هرچه هست و هر کاری را انجام می‌دهد با ادراک او از فضا بستگی دارد. درک بشر از فضا حاصل ترکیبی از چندین داده حسی، بینایی، شنوایی، بویایی، لامسه و حرکتی میباشد. نتیجتاً در خلق فضا توجه به چگونگی ادراک حواس از فضا، از طراحی خود فضا مهم‌تر است.در واقع حواس انسانی به مثابه ورودی‌هایی هستند که بدن انسان از طریق آنها اطلاعاتی را از فضای اطراف دریافت میکند این موضوع وقتی اهمیت پیدا میکند که یکی از ورودی‌های اطلاعاتی بدن (در اینجا حس شنوایی) مسدود شود. چه تغییر و تأثیری بر ادراک حواس دیگر می‌گذارد و با علم به این مطلب، چگونه اطلاعات فضایی را می‌توان از طریق حواس دیگر به فرد انتقال داد. فرد ناشنوا می تواند با اتکا به حس بینایی خود پیام های لازم را از محیط دریافت کند (تی هال،الف،ترجمه طبیبیان، 1376). می‌توان گفت اساس این پایان نامه بر این حقیقت متکی است که موضوع اصلی معماری «انسان» است. مقایسه افراد شنوا و ناشنوا و بررسی و تفاوت نحوه ادراک این دو گروه از فضا و شناخت تفاوتهای روانشناختی اجتماعی، فرهنگی، آموزشی آنها بخشی از این تحققات را نشان می‌دهد. این پایان‌نامه با علم و آگاهی از تمام جوانب زندگی ناشنوایان سعی دارد تا با خلق فضای معماری، از طرفی اجتماع ناشنوایان را تقویت کند و آنها را به اجتماع افراد عادی باز گرداند. همچنین با مطالعات موارد مشابه به ساخت فضایی معماری مخصوص افراد ناشنوا سعی شده تا از راهکارهای علمی پیشنهادی طراحان این فضاها استفاده شود و در پایان می‌توان گفت هدف این پایان‌نامه طراحی مجموعه ی آموزشی خاص این کودکان است.
|
