| چکیده |
فضای ناشنوایان یک رویکرد در طراحی معماری است که در درجه اول با توجه به درک و شناخت فرد ناشنوا از محیط اطراف و زندگی و فعالیت وی در فضای معماری و در درجه دوم توجه به ویژگی‌های رفتاری و روان فرد ناشنوا در فضای معماری در طراحی معماری اثر می‌گذارد؛ و تغییرات کالبدی و فرمی ایجاد نموده و بروی عناصر سازنده فضا مانند مصالح و مبلمان نیز تأثیرگذار است.روش تحقیق در این پروژه ساختارگرایانه بوده و از روش استدلال منطقی به نتایج دست پیدا نموده است. بررسی چگونگی فضای مناسب و اصول طراحی فضا برای ناشنوایان بر اساس نیازهای رفتاری، روانی و جسمانی آن‌ها هدف اصلی این پژوهش است، در این راستا با بررسی چهار نمونه‌ی موردی و طبقه‌بندی اصول بکار رفته در آن‌ها و بررسی، طبقه‌بندی و پیدا کردن راهکاری برای رفع نیازهای ناشی از ویژگی‌های رفتاری و روانی ناشنوایان به اصول طراحی ویژه آن‌ها در سه حوزه معماری، معماری داخلی و معماری منظر و شهرسازی رسیده است.در این تحقیق سعی شده است تا به پرسش‌های زیر پاسخ داده شود، چه ویژگی‌هایی در ناشنوایان وجود دارد که ایجادکننده‌ی احساس نیاز برای تغییر در فضاهای مختلف است؟ و فضاهای مختلف باید دچار چه تغییراتی برای حضور ناشنوایان در آن‌ها شوند؟ و اصول طراحی و نکات قابل‌توجه در سه حوزه معماری، معماری داخلی و معماری منظر و شهرسازی برای ناشنوایان شامل چه مواردی هستند؟در انتها با توجه به نمونه‌های موردی ساخته‌شده و پژوهش‌های صورت گرفته و بر اساس رفتار و روان ناشنوایان ویژگی‌های کلی یک معماری مناسب برای ناشنوایان با اصول و قواعد مشخص شامل، قواعدی که در حوزه معماری با چهار اصل شامل: خوانایی و شفافیت، پذیرندگی و دسترسی، آکوستیک، طراحی مرکزگرا و خطی، در حوزه معماری داخلی با پانزده اصل شامل: شفافیت، خوانایی و حس درک فضا، آکوستیک، ارتعاش، انعکاس، گردشگاه، فضای جمعی، نورپردازی، رنگ، محدوده بصری، تابلوهای هشدار و خطر، ماجرا، برانگیختگی حواس، طراوت و شادابی و امیدبخشی و در حوزه معماری منظر و طراحی شهری با هشت اصل شامل: نورپردازی، پیدا کردن راه، گذرگاه و ارتباط با خیابان، آکوستیک، تابلوهای هشدار و خطر، خط چشم، فضای تجمعی، شفافیت و خوانایی که راهگشای طراحی فضای ناشنوایان است، رسیده است.
|
