| چکیده |
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی خوددلگرم‌سازی بر میزان تاب‌آوری و خوش‌بینی مادران دارای کودک معلول ذهنی به شیوه‌ی نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. گروه نمونه شامل 24 نفر از مادران دارای کودک معلول ذهنی یزد بودند که به صورت داوطلبانه (غیر تصادفی) انتخاب گردیدند و در نهایت به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (در هر گروه12نفر) جایگزین شدند. میزان تاب آوری و خوش بینی شرکت کنندگان در این پژوهش به ترتیب توسط پرسش‌نامه‌ی تاب‌آوری کانر- دیویدسون (CD-RISC) (2003) و جهت‌گیری زندگی شی یر و کارور (LOT) (1985) در پیش آزمون و پس آزمون سنجیده شد و گروه آزمایش در 10 جلسه‌ی آموزش خوددلگرم سازی شرکت نمودند. اجرای تحلیل کوواریانس بر روی داده‌ها نشان داد که جلسات آموزشی تاثیر معناداری بر تاب آوری و خوش بینی گروه آزمایش داشته است. بر این اساس می‌توان نتیجه‌گیری کرد که آموزش خوددلگرم سازی می‌تواند افزایش تاب آوری و خوش بینی را در پی داشته باشد.
|
