| چکیده |
هنگامی که کودکی درون خانواده ای دارای نقص جسمانی از جمله افت شنوایی است، به دنبال آن با مسائلی مواجه می شود. این مسائل می تواند به دلیل عدم توانایی در برقراری ارتباط و عدم اطمینان به خود باشد که در قالب احساس تنهایی و عزت نفس مطرح می شود. تبعات این نقص محصور در کودک باقی نمی ماند و تمام اعضای خانواده را در بر می گیرد و چه بسا بر تک تک روابط بین اعضا تاثیر می گذارد. روانشناسان و مسئولان برای رفع این مسائل و توانبخشی راه هایی را در طول سالیان متعددطراحی کرده اند. برخی از این روش ها بر خودِ کودک و برخی بر والدین و برخی بر محیط آموزشی متمرکز بوده است. از جمله بارزترین شیوه ها، بازی درمانی می باشد. برخی از الگوهای بازی درمانی به آموزش شیوه های بازی به والدین و تکیه به آنها به عنوان واسط تاکید دارد. یکی از انواع این الگوها رابطه درمانی والد-کوک(CPRT) می باشد. در این الگو والدین یاد می‌گیرند که چگونه در قالب بازی با کودکانشان ارتباط برقرار کنند. به منظور بررسی این مسئله و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 16 نفر از والدین کودکان کم شنوای دختر که در سال تحصیلی 93-94 در مدرسه ناشنوایان باغچه بان 2 مشغول به تحصیل بودند، انتخاب شدند و پس از انجام پیش آزمون به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت(1967) و مقیاس احساس تنهایی آشر(1958) بود. داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آماری نشان داد که آموزش رابطه درمانی والد-کودک بر کاهش احساس تنهایی و افزایش عزت نفس کودکان کم شنوای دختر تاثیر دارد. Children with hard of hearing have many difficulties. These difficulties are because of inability to communicate that result in loneliness and low self-esteem. These problems are not confined to the child and affect on other members in family. The purpose of this study was to investigate the efficacy of child-parent relationship therapy (CPRT) on the self-esteem and loneliness of female children with hard of hearing. this is a semi-experimental study with pretest-posttest control. The population consists all of students who educate in elementary grade at hard of hearing schools in Tehran. Then 16 students choisen by available sample. Then parents of the students divided in experiment group (n: 8) and control group (n: 8) by random sampling. Child-parent relationship therapy was performed for 10 sessions in 90 minutes. Data collected by Coppersmith (1967) questionnaire and Asher& Wheeler(1958). After a month and a half, both groups completed The questionnaire again. Multivariate analysis of covariance showed that children whose parents had received training child-parent relationship therapy obtained higher scores in self-esteem.In conclusion, we can conclude that the child-parent relationship therapy increase the self-esteem of hard of hearing children.
|
