| چکیده |
فعالیت های حرکتی بخاطر فواید جسمانی، اجتماعی و روانی برای کودکان از اهمیت فراوانی برخوردار است. کودکان اوتیسم مشکلات حرکتی مانند تاخیر و نقص در مهارتهای حرکتی بنیادی را تجربه می کنند. علاوه بر این یکی دیگر از مشکلات کودکان اوتیسم وجود نسبت بالای رفتارهای قالبی در آنهاست. از آنجائیکهاجرای ضعیف مهارتهای حرکتی و رفتارهای قالبی اثرات نامطلوبی روی سلامت رفتاری و اجتماعی می گذارند، بنابراین فعالیت بدنی برای این کودکان سودمند است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات تمرین هوازی بر مهارتهای جابجایی و رفتارهای قالبی کودکان اوتیسم می باشد. 10 کودک اوتیسم (5 تجربی، 5 کنترل) با عملکرد بالا و دامنه سنی 6 تا 10 سال در مطالعه شرکت کرند. برنامه تمرینی 3 بار در هفته و بمدت 4هفته به طول انجامید که هر جلسه شامل 20 دقیقه تمرین هوازی با شدت متوسط بود. مهارتهای جابجایی گروه تجربی و کنترل قبل و بعد از دوره تمرین بوسیله آزمون حرکتی اولریخ 2000 ارزیابی شد. بعلاوه بمنظور تعیین رفتارهای قالبی، 15 دقیقه قبل و 15 دقیقه بعد از تمرین از گروه تجربی در کلاس آموزشی فیلمبرداری شد. نتایج آزمون t همبسته نشان داد که تمرین هوازی با شدت متوسط موجب کاهش معنادار رفتارهای قالبی، بهبود مهارت دویدن، لی لی، پریدن، یورتمه رفتن، جهیدن و سرخوردن و همچنین باعث افزایش نمره کلی مهارت جابجایی شده است. بعلاوه نتایج آزمون t مستقل نشان داد که بین نمره کلی مهارت جابجایی و خرده مقیاس های آن در پیش آزمون و بین گروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری وجود نداشت در حالیکه در پس آزمون تفاوت معناداربود. نتایج تحقیق نشان می دهد تمرین هوازی با شدت متوسط موجب بهبود مهارتهای حرکتی و کاهش رفتارهای قالبی کودکان اوتیسم می گردد. پیشنهاد می شود با استفاده از مداخلات حرکتی رفتارهای قالبی کودکان اوتیسم را کاهش داده و مهارتهای حرکتی آنها را بهبود بخشید.
|
