| چکیده |
هدف از اجرای این تحقیق مقایسه سندروم تونل کارپ در معلولین ویلچرران غیر ورزشکار و بسکتبالیستهای نخبه بود. برای انجام این مطالعه دو گروه آزمودنی شامل یک گروه از معلولین ورزشکار وابسته به ویلچر (35n=) و یک گروه از معلولین غیرورزشکار وابسته به ویلچر)33=n) انتخاب و از نظر شدت علائم ، وضعیت عملکرد ودامنه حرکتی مچ دست مورد مقایسه قرار گرفتند . ابتدا با استفاده از فرم جمع آوری اطلاعات موارد عمومی(سن ?وزن? قد? نوع معلولیت وسالهای استفاده از ویلچر)مشخص گردید.سپس با استفاده از پرسشنامه درجه بندی شده جهت تشخیص سندروم تونل کارپ افراد مبتلا غربالگری شدند.با استفاده از پرسشنامه خود اظهاری? شدت علایم و میزان فعالیتهای عملکردی ونیز با گونیامتر دامنه حرکتی مچ دست مشخص شد. در این پژوهش برای مقایسه شیوع سندروم تونل کارپ در دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار از روش آماری فیشر و جهت مقایسه شدت علایم ، میزان عملکرد و دامنه حرکتی مچ دست از آزمون U-Mann-Witney استفاده شد. براساس اطلاعات بدست آمده بین میزان شیوع سندروم تونل کارپ در بسکتبالیستهای معلول وابسته به ویلچر با معلولین وابسته به ویلچر غیر ورزشکار( 878/0= p ) تفاوت معنی دارد وجود نداشت. همچنین بین شدت علائم بیماری( 2 /0= p )و بین میزان فعالیتهای عملکردی دراین دوگروه( 313/0= p )تفاوت معنی دار وجود نداشت . بین دامنه حرکتی خم شدن مچ ( 143 /0= p )، بازشدن مچ ( 855 /0= p )، انحراف به سمت خارج ( 714/0= p )و انحراف به سمت داخل ( 454 /0= p )در بسکتبالیستهای معلول وابسته به ویلچر با معلولین وابسته به ویلچر غیر ورزشکار تفاوت معنی دار وجود نداشت . لذا بنظر می رسد که فعالیت در رشته های ورزشی باشدت زیاد همچون بسکتبال که با فعالیتهای شدید مچ دست و حرکات تکراری در این موضع همراه است تنها عامل تعیین کننده در ابتلا به سندروم تونل کارپ نمی باشد و نقش عوامل دیگر نیز باید در نظر گرفته شود.
|
