| چکیده |
با شناسائی افراد دارای معلولیت به عنوان بزرگ ترین اقلیت جهان در کنار سایر اقلیت ها مسئله رفع هرگونه تبعیض در زندگی آن ها و نیز ایجاد فرصت های برابر برایشان به یکی از دغدغه های نظام های حقوق بشری در سطح داخلی و بین المللی تبدیل شده است. از آنجا که امروزه ناتوانی های ناشی از معلولیت به عنوان معلولِ ناتوانی های شهر و محیط زیست انسان درک می شود، ایجاد شهر و محیطی که دسترسی فرد معلول را به شکل مستقل و بدون خدشه دار کردن کرامت ذاتی اش به محیط ها و خدمات گوناگون به عنوان یک حق بنیادین تامین کند برای تحقق سایر حقوق افراد دارای معلولیت مانند حق آموزش، حق اشتغال، حقوق سیاسی و مشارکت اجتماعی الزامی به نظر می رسد. این پایان نامه تلاش می کند تا ضمن ایجاد یک چارچوب بندی مفهومی و حقوقی از این مسئله، ابعاد و عرصه های مختلف آن و نیز سازوکارهای اجراییش در قوانین بین المللی و داخلی را بررسی کند.
|
