| کد |
ts-19239
|
| عنوان اول |
توانایی جهت یابی صدا در دانش آموزان نابینای گلبالیست، نابینای غیر گلبالیست و همسالان بینای آنها
|
| استاد راهنما |
سعید حسن زاده
|
| اسناد مشاور |
مسعود غلامعلی لواسانی
|
| نوع |
کاغذی
|
| دانشگاه |
دانشگاه تهران
|
| مقطع |
کارشناسی ارشد
|
| رشته |
روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی
|
| سال دفاع |
1394شمسی
|
| تعداد صفحه |
75
|
| زبان |
فارسی
|
| چکیده |
جهت یابی صدا، توانایی شنونده برای تشخیص جایگاه تولید صدا با توجه به جهت و فاصله آن است، هدف از این مطالعه بررسی مهارت جهت یابی اصوات در بازیکنان نابینای گلبال، نابینای غیر بازیکن و همسالان بینای آن ها می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان شاغل به تحصیل در دبیرستان های پسرانه بینا و نابینای شهر تهران هستند. نمونه آماری در این پژوهش شامل 20 نفر دانش آموز نابینای گلبالیست که به صورت در دسترس و 20 نفر دانش آموز نابینای غیر گلبالیست بود که به صورت تصادفی از مدرسه شهید محبی انتخاب شدند، 20 نفر دانش آموز بینا نیز به صورت تصادفی انتخاب شدند. به منظور بررسی جهت یابی صدا با استفاده از پروتکل مربوط آزمودنی در مرکز یک اتاق اکوستیک که در آن چهار بلندگو تعبیه شده بود قرار گرفت. اصوات مختلف با شدت 70 دسی بل ارائه شدند. نتایج نشان دادند که دانش آموزان نابینای بازیکن گلبال نسبت به نابینای غیر بازیکن و همسالان بینای آنها در جهت یابی صدا عملکرد بهتری دارند (001/0>?p). با توجه به این یافته می توان نتیجه گرفت که ورزش های خاص نابینایان مانند گلبال عملکرد جهت یابی صدا را بهبود می بخشد. عملکردی که قابلیت فرد نابینا را در تحرک و جهت یابی ارتقاء می بخشد.
|
| تاریخ ثبت در بانک |
16 اردیبهشت 1397
|
