| چکیده |
خانه به عنوان محل زندگی، اولین فضایی است که هر فرد با آن آشنا می شود و نسبت به آن احساس مالکیت دارد. نخستین درک و برداشت های افراد از "فضا" نیز در خانه صورت می گیرد. بنابراین نوع طراحی فضاهای هر خانه ای می تواند تاثیرات پایداری بر اندیشه و درک افراد از فضاهای زیستی برای همیشه داشته باشد مخصوصا برای خانواده هایی که دارای یک عضو نا بینا هستند طراحی مسکن از اهمیت ویژه ای بر خوردار است. یک مجموعه مسکونی شامل فضاهایی است که همگی ما تجربه ای از آنها داریم. ولی این تجربه لزوماً همیشه تجربه ای صحیح و متعالی نیست. بنابراین تغییر ذهنیت های شکل گرفته در ذهن به سوی طراحی و در نهایت تجربه فضایی مناسب، کاری است نه چندان ساده و در عمل بسیار چالش برانگیز. زیرا باید با یک طراحی مناسب به سمتی پیش برویم که تک تک فضاها دارای روح معرف خود باشند و در نهایت الگوی مناسبی از زندگی در فضاها جریان یابد. طراحی مجتمعهای مسکونی فقط به حل فضاهای داخلی هر واحد خلاصه نمی شود؛ بلکه نیازمند طراحی صحیح و بررسی دقیق روابط واحدهای مجاور، مقابل، بالا و پایین می باشد. به نحوی که مسائل عملکردی، تأسیساتی، محرمیت، تنوع، زیبایی و... به بهترین شکل ممکن تأمین شوند. در عین حال باید نحوه قرارگیری فضاهای داخل واحدها و یا فضاهای خارجی به گونه ای باشد که از تداخل عملکردی میان بخشهای مختلف جلوگیری شود. دریک نگاه گسترده تر، روابط صحیح واحد های مختلف، به نحوی که تک تک آنها در عین حفظ وحدت و یکپارچگی مجموعه، دارای هویتی مستقل باشند نیز مد نظر است. در این میان حل مسائل مربوط به دسترسی ها، مسیرهای سواره و پیاده، فضاهای سبز و... نیز بسیار حائز اهمیت می باشد. برای رسیدن به این منظور ابتدا مطالعاتی در زمینه مسکن،فنون جهت یابی و حرکت برای نابینایان،اصول طراحی برای نابینایان انجام شد . پس ازبررسی نمونه هایی در زمینه مجتمع مسکونی و مرکز آموزشی برای نابینایان و تحلیل سایت طراحی انجام شد.
|
