| چکیده |
این پژوهش به‌منظور بررسی رابطه‌ی کیفیت زندگی و «عجین شدن با شغل» مربیان مدارس استثنایی استان قم صورت گرفت. جامعه آماری شامل 250 مربی استثنایی در دو گروه کم‌توان‌ذهنی و ناشنوا بود که 225 پرسشنامه صحیح به روش سرشماری مورد تحلیل آماری قرار گرفت. ابتدا رابطه‌ی بین دو متغیر اصلی و سپس رابطه هر یک از آن‌ها با دو متغیر فرعی دیگر یعنی جنسیت ( زن، مرد) و گروه آموزشی (کم‌توان‌ذهنی، ناشنوا ) بررسی گردید. در تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی ( تی مستقل، همبستگی پیرسون، لون ) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد، بین دو متغیر کیفیت زندگی و عجین شدن با شغل، رابطه‌ی مثبت کمی، وجود دارد ولی معنادار نیست. کیفیت زندگی زنان، بیشتر از مردان و در مقابل، عجین شدن با شغل مردان، بیشتر از زنان است. نیز، کیفیت زندگی و عجین شدن با شغل مربیان، بر حسب گروه آموزشی آنان، متفاوت نمی‌باشد.
|
