| چکیده |
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های مقابله با خودآگاهی در نوجوانان ناشنوای 14 تا 17 سال شهر تهران انجام شد. طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. نمونه عبارت است از 43 نفر از دانش آموزان ناشنوای مقطع متوسطه که در سال تحصیلی 92 – 1391 مشغول به تحصیل بوده اند. این دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیده اند. ابزار پژوهش عبارت است از پرسشنامهمقیاسمقابلهنوجوانان (ACS)و آزمونخودشناسی (SCS). داده های جمع آوری شده با روش های آماری تحلیل واریانس چند راهه و آزمون بن فرنی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان داد که بین سبک های مقابله و خودآگاهی در نوجوانان ناشنوا به طور کلی ارتباط معنی داری وجود دارد و سبک مقابله متغیری بسیار مهم برای پیش بینی خودآگاهی در افراد ناشنوا است.آگاهی و هوشیاری از محدودیت‌ها و فرصت‌ها به فرد ناشنوا اجازه می‌دهد که بتواند از سبک‌های مقابله‌ای موثر برای کنار آمدن با استرس های زندگی روزمره بهره جوید. خودآگاهی فرد بر بدن، ذهن و روابط به فرد اجازه می‌دهد تا با محیط خود تعامل سازنده‌ای داشته باشد.
|
