| کد | pr-9116 |
|---|---|
| نام | سجاد |
| نام خانوادگی | نیک پرست |
| وضعیت جسمی | نابینا |
| نوع فعالیت | ورزشی |
| زبان | فارسی |
| مهارت | نائب قهرمان المپیک/ رشته دو و میدانی/ پرتاب نیزه در مسابقات دو ومیدانی المپیک لندن شرکت کرده است که با حد نصاب63مترو15cm به مقام چهارمی و نایب قهرمانی دست یافت. عضو تیم دوومیدانی ایران در بازی‌های پارآسیایی 2014 کره جنوبی و کسب مقام دوم در رشته پرتاب نیزه عضو تیم دوومیدانی ایران در اولین دوره بازی های پارآسیایی 2010 گوانجو و کسب مقام سوم در رشته پرتاب نیزه |
| کشور | ایران |
| شهر | بوشهر |
| توضیحات |
شــرحی بر زندگــی سجـاد نیک پرست... سجاد آرام آرام قدکشید ووارد دوره نوجوانی شد واز همین زمان شروع به ورزش کردن با همسالانش در محله وهمکلاسی هایش در مدرسه شهید حر خسروی کرد.آغاز دوران حرفه ای ورزش اومصادف با آشنایی اش با هیئت نابینایان وکم بینایان شهرستان گناوه بود. وی از همان آغازین روزهای ورود به هیئت نابینایان وکم بینایان گناوه به رشته پرتاب نیزه علاقمند شد ودر همین دوره بود که با سید عرفان حسینی لیراوی دوست ورقیب وهم تیمی همیشگی خودش آشنا شد وشبانه روز با هم به تمرین کردن پرداختند .اولین مربی سجاد نیک پرست خدر کشت ورزمربی نام آشنای دوومیدانی هیئت نابینایان وکم بینایان استان بوشهر بود.وچون در تمریناتش به خوبی درخشید ورکورد خوبی از خود به جای گذاشت مستقیما راهی مسابقات کشوری درمشهد مقدس شد وتوانست در آنجا مقام نائب قهرمانی رااز آن خود کند؛این تازه آغاز درخشش ابر مرد محله بابا علیشاه بندر گناوه بود. بعد ها سجاد نیک پرست چندین مدال قهرمانی ونائب قهرمانی کشوری را به ویترین افتخارات خود اضافه کرد.دراین زمان سجاد همراه با کسی که پای اورابه مسابقات قهرمانی کشوری باز کرد ودر کنار هم به رکوردهای تازه ای دست می یافتند ، گام به گام به مسابقات آسیای و جهانی نزدیک می شد واوکسی جز سید عرفان حسینی لیراوی نبود.آنها که با هم عازم مشهد مقدس برای انجام تمریناتشان شده بودند،پس از چندی عازم کشور تونس در شاخ قاره آفریقا شدند تادر تورنمت بین المللی تونس شرکت کنند که ماحصل سجاد از این مسابقات گردن آویز نقره ونائب قهرمانی بود. نیک پرست بعد ازاین مسابقات در رقابت های آسیای وجهانی دیگری نیز شرکت کرد .وی موفق شد که در بازی های آسیایی گوانجو چین مدال برنز ودر آنتالیای ترکیه نیز مدال طلاو قهرمانی جهان را کسب نمای که به گفته خودش همه اینها را مدیون دوست، رقیب،هم تیمی وهمشهری با صفایش سید عرفان حسینی لیراوی است که پابه پای هم همه قله های ترقی رادر رشته پرتاب نیزه فتح نمودند. آنها این بار عازم پارالمپیک 2012درلندن انگلستان شدند و در این میدان بزرگ نیز موفق ظاهر شدند.سجاد نیک پرست وسید عرفان حسینی لیراوی دلاورمردان گناوه ای ایران زمین در مسابقات دوومیدانی بازی های پار المپیک 2012لندن دررشته پرتاب نیزه در کلاس f12/13 شرکت کردند که به ترتیب با حد نصاب63مترو15cm و57مترو94cmبه عنوان نایب قهرمانی وچهارمی ازبین 11پرتابگر جهان دراین پارالمپیک دست یابند. |
| متن زندگی نامه |
سجاد نیک پرست: تاریخ تجلیل از مدال آوران پارالمپیک مشخص نیست نائب قهرمان پارالمپیک مواردی همچون برخورد مناسب مردم با مدال‌آوران پارالمپیک، عدم توزیع امکانات در سطح استانها مشخص نبودن تاریخ تجلیل از مدال‌آوران پارالمپیک، ناراحتی هنگام قرار گرفتن روی سکو و حضور در مشهد برای کسب آمادگی برای مسابقات پیش رو را مطرح کرد. نائب قهرمان پارالمپیک مواردی همچون برخورد مناسب مردم با مدال‌آوران پارالمپیک، عدم توزیع امکانات در سطح استانها مشخص نبودن تاریخ تجلیل از مدال‌آوران پارالمپیک، ناراحتی هنگام قرار گرفتن روی سکو و حضور در مشهد برای کسب آمادگی برای مسابقات پیش رو را مطرح کرد. سجاد نیک پرست دیگر ناشناخته نیست، او نائب قهرمان المپیک است، افتخاری بس بزرگ، بزرگ به اندازه قدمت ایران زمین، مدالی پر ارزش که در سایه تلاش و همت بدست آمد، مردی از دیار بندر خالق این حماسه بود، بندری که می داند اینگونه مردها را چگونه تربیت دهد، چنین مردان بزرگی در استان ما فراوان هستند. امروز پای صحبت این ورزشکار نشسته ایم. در مسابقات پارالمپیک در چه کلاسی شرکت کردید؟ در کلاس F12، قبلاً در کلاس F13شرکت می کردم. کسب این مدال با دیگر مدال‌های بین المللی شما فرقی هم می کرد؟ خیلی فرق داشت، المپیک آرزوی هر ورزشکاری است و در بالاترین سطح برگزار می شود و حضور در این مسابقات بسیار لذت بخش است و مدال گرفتن در المپیک آخر آرزوی هر ورزشکاری است. جو المپیک را چگونه دیدید؟ عالی، برخورد بسیار خوبی با ورزشکاران داشتند. چقدر تلاش کردید تا توانستید به این مدال برسید؟ از سال 84 که وارد دو و میدانی شدم و از همان ابتدا به امید رسیدن به المپیک تمرین می کردم تا اینکه در سال 87 تصمیم گرفتم که به مشهد بروم و از آنجا به صورت حرفه ای تر به تمرین بپردازم و در همان سال به تیم ملی دعوت شدم. از همان موقع حس خوبی برای رسیدن به المپیک لندن داشتم و با تمرینات فشرده و طاقت فرسا و چهار سال دور از شهر و دیار فقط به عشق افتخار آفرینی برای وطن همه چیز را تحمل کردم تا به این مدال دست یافتم. آیا تمرینات شما در حد همین نایب قهرمانی بود؟ نه، خیلی بیشتر از این بود و می توانستم مدال طلا هم به گردن بیاویزم ولی خواست خدا چنین بود و راضی هستم به رضای خدا. چند متر نیزه را پرتاب کردید؟ 15/63 متر پرتاب کردم. رکورد شما قبل از المپیک چقدر بود؟ 61 متر رکوردم بود. اختلاف قهرمان با شما چقدر بود؟ ورزشکار چینی 34/64 متر پرتاب کرد حدود یک متر و پانزده سانتی متر از من بیشتر انداخت. البته من یک پرتابی داشتم که بالاتر از 64 متر بود ولی متأسفانه خطا گرفتند. آیا توان قهرمان شدن را داشتید؟ می شد ولی خواست خدا این بود. امکانات شما با دیگر رقبایتان در یک سطح بوده است؟ با توجه به تعداد مدال‌های کسب شده توسط کشور چین و قهرمانی در المپیک حتماً امکانات و برنامه ریزی آنها بهتر از ماست. امید دارید که در المپیک بعدی هم شرکت کنید؟ بله، من تازه ورزش قهرمانی را شروع کرده ام و امیدوارم با توکل بر خدا در المپیک 2016 در برزیل برای کشور عزیزم مدال طلا به ارمغان بیاورم. با توجه به کسب تجربه برای مسابقات بعدی چه کارهایی انجام خواهید داد؟ با توجه به آزمون سخت المپیک و کسب تجربه از این مسابقات سعی می کنم با برنامه ریزی درست و تمرینات منظم آمادگی خود را برای مسابقات آینده حفظ کنم. مسابقات بعدی که حضور خواهید داشت چه مسابقاتی است؟ مسابقات جام جهانی فرانسه. آقای حسینی چند متر تا مدال برتر فاصله داشت؟ با توجه به اینکه آقای حسینی 70/1 سانتی متر بیشتر از نفر سوم پرتاب کرده بود و با توجه به ادغام کلاس بندی آنها، ورزشکار کرواسی در کلاس F12بود و آقای حسینی F13و متأسفانه برای اولین بار این مسابقات امتیازی برگزار شد و با اختلاف چهارامتیاز نسبت به نفر سوم به مقام چهارم رسید و به دلیل آسیب دیدگی کشاله پای راست نتوانست رکورد خود را بزند. ضمن اینکه رکورد کلاس F13که 48/61 می باشد متعلق به خود آقای حسینی است و همچنان رکورد دار جهان است. بعد از اینکه روی سکو رفتید چه احساسی داشتید؟ خیلی ناراحت بودم و حتی مدال گرفتن خودم نیز آن لذت خاص را نداشت. وقتی روی سکو ایستاده بودید به چه چیزی فکر می کردید؟ فقط به دوست عزیزم سید عرفان حسینی فکر می کردم. آیا انتظار کسب مقام را از خود داشتید؟ بله صد در صد، چون‌که تمرینات بسیار خوبی داشتم و این حس مدال گرفتن از ایران همراه من بود. اولین کسی که به شما تبریک گفت؟ اولین نفر آقای سید عرفان حسینی بود و بعد خانواده ام و بعد هم مردم عزیز و دوست داشتنی ام. استقبال مسئولان بعد از آمدن به ایران با شما چگونه بود؟ خوب بود، همه مسئولان فدراسیون در فرودگاه امام خمینی (ره) حضور داشتند. آیا استقبالی که از المپیک ها شد از پارالمپیک ها هم بعمل آمد؟ بله- خوب بود، همه را در یک سطح نگاه کردند. وزارت ورزش برای نایب قهرمان چه پاداشی در نظر گرفته است؟ طبق گفته‌های قبلی قرار بود که مثل مدال آوران المپیکی از پارالمپیکی نیز تجلیل شود ولی تاریخ مشخصی اعلام نشده است. چه برنامه ای برای آینده دارید؟ شروع مجدد تمرینات برای مسابقات بعدی و دوباره به مشهد مقدس خواهم رفت. چه کسانی شما را در این موفقیت یاری کردند؟ آقای سید عرفان حسینی، خانواده ام و دوستانم زحمات زیادی برای موفقیت من متحمل شدند، بخصوص دوست عزیزم سید عرفان از روزی که ورزش حرفه ای را شروع کردم با من و حامی بودند و از هیچ کمکی برای موفقیت من دریغ نکردند و برای پیشرفتم مرا به همراه خود به مشهد برد زیر نظر مربی خود آقای حمید مزارزعی بردند و مدالم را تقدیم به آقای سید عرفان حسینی می کنم شاید جبران ذره کوچکی از زحمات ایشان باشد چرا که هر چه دارم از ایشان است. چه کمک هایی برای بهتر شدن مقام شما و آقای حسینی می توانست بشود ولی نشد؟ نبود امکانات، ما برای تمرینات به مشهد مقدس می رفتیم و حدود دو هزار و500 کیلومتر مسافت را باید تحمل می کردیم و دوری از خانواده را و اگر در خود استان چنین امکاناتی بود به آنجا نمی رفتیم و باید در خود استان چنین امکاناتی وجود داشته باشد یا برای آینده چنین امکاناتی برای ما فراهم کنند. در حال حاضر در کجا تمریناتتان را دنبال خواهید کرد؟ در مشهد مقدس و در جوار امام هشتم. آیا امکانات لازم برای شرکت در المپیک در کشور ما وجود دارد؟ در ایران وجود دارد ولی نه در تمام استانها. برای بهبود وضعیت چه پیشنهادی دارید؟ رسیدگی بیشتر مسئولان و فراهم کردن امکانات لازم. حرف آخر؟ تشکر می کنم از مسئولان که در این مدت خیلی برای ما زحمت کشیدند و از خانواده ام که دوری مرا در این چند سال تحمل کردند و مربیان عزیزم به‌ویژه عبدالخدر کشت ورز که تا سال 86 زیر نظر ایشان بودم و همچنین تشکر می کنم از رئیس هیأت نابینایان استان آقای حاج رضا ابراهیم زاده و مربی عزیزم آقای حمید مزارزعی که چهار سال مرا تحمل کردند. |
| تاریخ ثبت در بانک | 15 تیر 1395 |