| کد | pr-9114 |
|---|---|
| نام | سید عرفان |
| نام خانوادگی | حسینی |
| سال تولد | 1362 |
| وضعیت جسمی | نابینا |
| نوع فعالیت | ورزشی |
| زبان | فارسی |
| مهارت | 12 سال است که در رشته دو و میدانی فعالیت می کند و 10 سال است که عضو تیم ملی است و تاکنون 12 مدال رنگارنگ جهانی، آسیایی، پارالمپیک و بین المللی و نزدیک به 50 مدال طلای کشوری در رشته های پرتاب نیزه، پرتاب دیسک و وزنه به دست آورده است او توانسته 2بار رکورد جهانی را در پرتاب نیزه جابه جا کند وهم اکنون نیز این رکورد در اختیار خودش است، 4 بار هم ورودی پارالمپیک لندن را به دست آورده است |
| کشور | ایران |
| استان | بوشهر |
| شهر | گناوه |
| متن زندگی نامه |
عرفان حسینی فراتر از مرز باور روزگاری است که دیگر دیدن ملاک نیست! این روزها چشمهایی می بینند که نمی بینند! این روزها چشمهایی که خوب نمی بینند، بهتر از هر بیننده ای میبینند! این روزها برخی با دلشان می بینند و می گویند دل جایگاه خدا است، پس آنان که با دل می بینند دیدشان از جنس خوبی ها است. سید عرفان حسینی متولد بیست و هفتم بهمن 1362 شهرستان گناوه استان بوشهر است. او متاهل و ششمین فرزند یک خانواده 9 نفره است. در کودکی دچار عارضه ای بنام توکسو پلاسموز شده و بینایی یک چشم خود را از دست داده، به مرور این عارضه بر عصب چشم دیگرش تاثیر گذاشته و بینایی آن را هم ضعیف کرده است. عرفان 12 سال است که در رشته دو و میدانی فعالیت می کند و 10 سال است که عضو تیم ملی است و تاکنون 12 مدال رنگارنگ جهانی، آسیایی، پارالمپیک و بین المللی و نزدیک به 50 مدال طلای کشوری در رشته های پرتاب نیزه، پرتاب دیسک و وزنه به دست آورده است. او توانسته 2بار رکورد جهانی را در پرتاب نیزه جابه جا کند وهم اکنون نیز این رکورد در اختیار خودش است، 4 بار هم ورودی پارالمپیک لندن را به دست آورده است. از علاقه اش به ورزش می گوید: از کودکی به ورزش علاقه فراوان داشتم و هیچ نقص و ناراحتی نمی توانست از علاقه ام به ورزش کم کند من در هر شرایطی که باشم به ورزش خود ادامه می دهم و روزی اگر نتوانم به ورزش فعلی خود بپردازم یا ورزشی که توان بدنی می خواهد را دنبال کنم باز هم ترجیح می دهم روی صندلی بشینم و شطرنج بازی کنم. گفت و گویی داشتیم با عرفان که آن را می خوانیم: در مورد رشته پرتاب نیزه کمی توضیح دهید؟ پرتاب نیزه یکی از شاخه ها و مواد دو و میدانی است و همچنین یکی از تخصصی ترین رشته های دو و میدانی است که مستلزم شرایط خاصی از نظر جسمی و هوشی است، رشته ای است قدرتی، سرعتی و انفجاری و بایستی سرعت و قدرت و انفجار را با هم هماهنگ کرد و نیزه را پرتاب کرد. ورزش را از کی شروع کردید و تاکنون در چه رشته های ورزشی فعالیت داشته اید؟ ورزش را از کودکی با فوتبال شروع کردم و تا دوران دبیرستان آن را ادامه دادم و عضو تیم منتخبین مدارس و منتخبین استان بودم، به مسابقات کشوری هم راه پیدا کردم ولی در همان زمان بیماری توکسوپلاسموز بر عصب چشم دیگرم هم تاثیر گذاشت و آن را ضعیف کرد و پزشکم دیگر به من اجازه ادامه فعالیت در این ورزش را نداد و من هم با فوتبال خداحافظی کردم. بعد از چند ماه به ورزش کشتی رفتم و 2 سال در این رشته فعالیت کردم تا اینکه از طریق یکی از اقوام به مربی پرتاب نیزه محمد ابراهیم زاده مطلق معرفی شدم و تست پرتاب نیزه دادم و موفق شدم. وبعد از حدود 45 روز، یک ماه تمرین در اولین حضور خودم در مسابقات کشوری در سال 80 مقام اول کشوری را در پرتاب نیزه به دست آوردم و در سال بعد هم به تیم ملی دعوت شدم. در پیشرفت شما چه کسانی سهیم بوده اند؟ در پیشرفت من خانواده ام نقش بسزایی داشتند خصوصا پدرم که بزگترین حامی من بودند با اینکه ایشان یک بازنشسته نیروی دریایی است ولی حامی اصلی من است و در کنار او مسولین استان بوشهر، رئیس تربیت بدنی استان بوشهر جمشیدی، مربیانم محمدرضا ابراهیم زاده و کشور ، دکتر مسجدی رئیس فدراسیون نابینایان و مزائقی مربی تخصصی ام که من از همه آن ها تشکر می کنم. چه صحبتی با خانواده های افراد معلول دارید؟ من از خانواده ها می خواهم اگر فرزندشان در راهی مصر هستند و علاقه دارند و می دانند که موفق می شوند آنها را حمایت کنند؛ چراکه افرادی که در کاری مصر هستند برای خواسته و هدفشان تلاش می کنند تا به هدفشان برسند. چه پیشنهادی برای افراد معلول و علاقه مند به ورزش دارید؟ کسانی که توانایی خوبی دارند و همچنین شرایط خاص (معلولیت) به افرادی که در امر استعدادیابی ورزشی تخصص دارند مراجعه کنند تا از طریق آن ها فعالیت ورزشی را که در خور فیزیک بدنی شان است شروع کنند که این فعالیت های ورزشی نه تنها در روحیه و زندگی آن ها بلکه در وجهه اجتماعی شان هم تاثیرگذار است. بهترین ترین خاطره حضور در مسابقات؟ بهترین خاطره من مربوط به مسابقات جهانی نیوزیلند سال 2011 است که من قبل از پرواز به نیوزیلند برای خداحافظی از خانواده ام به بوشهر رفتم، شب قبل از پرواز خواستم به تهران بیایم که از تهران پروازی به دبی و بعد استرالیا و در آخر هم به نیوزیلند داشته باشم، برف شدیدی می بارید و پروازها لغو شده بود، من مجبور شدم به همراه پسرعمویم که برادر همسرم نیز است با ماشین به سمت تهران حرکت کنیم که در نهایت با خوش شانسی فراوان من به پرواز دبی رسیدم. در مسابقات نیوزیلند من به دلیل مصدومیت های پزشکی آمادگی کاملی برای حضور در مسابقات نداشتم با این حال شرکت کردم، در روز مسابقه هم باد شدیدی می آمد، هرچه نیزه پرتاب می کردم باد می وزید و جهت پرتاب را تغییر می داد، در پرتاب نیزه هر ورزشکار در کل اجازه 6 پرتاب را دارد تا پرتاب 3 من نفر 7 بودم، با روحیه بالا گفتم در این پرتاب من رقیب را می گیریم و سوم می شوم، پرتاب کردم همین هم شد؛ ازنفر7 به نفر 3 رسیدم و در پرتاب 5 بود که با همان روحیه گفتم من الان رکورد می زنم و پرتاب کردم و توانستم رکورد جهان را جا به جا کنم و آن را از 50/59 به 48/61 رساندم و این قشنگ ترین خاطره من در مسابقات بود حتی در نیوزیلند ایرانیان بسیاری به ورزشگاه آمده بودند و ما را تشویق می کردند و احساسم این بود که در ایران بازی می کنم و این شد که من با آمادگی نسبی که داشتم توانستم با تشویق و حمایت تماشاچیان ایرانی و روحیه بالا و توکل به خدا رکورد جهان را بشکنم و آن را 2 متر جا به جا کنم. برای پیشرفت در رشته پرتاب نیزه چه پیشنهادی دارید؟ باید بتوانیم در تمرین ها به آنچه که مربی می گوید گوش کنیم و آن را عملی کنیم؛ در رشته های دو و میدانی پرتاب نیزه و پرش با نیزه مصدومیت فراوان دارد زیرا تکنیکی تر است و ضربه دیدن در آن بیشتر است. ما در 6 ماه زمستان به اصطلاح خودمان بارگیری می کنیم برای مسابقاتی که در تابستان برگزار می شود و این بارگیری از طریق آماده کردن بدن و مرور تکنیک ها است تا بتوانیم در مسابقات پتانسیل وجودی مان را به شتاب، تکنیک و سرعت تبدیل کنیم و رکورد خاص خودمان را بزنیم. آرزوی شما؟کسب مدال طلای پارالمپیک لندن آرزوی من است. برنامه فعلی و برنامه آینده تان؟ برنامه فعلی و اصلی ترین هدفم کسب مدال طلای پارالمپیک 2012 لندن است. و برنامه آینده؟ به همت استاندار و رئیس تربیت بدنی استان بوشهر به من شغلی در بوشهر دادند که بعد از مسابقات پارالمپیک به بوشهر می روم و برنامه هایم را در آنجا دنبال می کنم. درخواست شما از مسئولان؟ درخواستم از مسئولین فقط حمایت و رسیدگی به وضعیت ورزشکاران است. ما در مسابقات جهانی و در کل مسابقات خارج از کشور به عنوان نماینده ایران و سرباز میهن حضور داریم، انتظار داریم که به این سرباز رسیدگی شود. از مسابقات گوانگجو به بعد به ما جوایزمان را هم ندادند، ما ورزشکاران بیکار هستیم و تمام زندگی مان از طریق این جوایز اداره می شود، پس تمام چشمداشت ما به این جوایز است. من خودم نزدیک به 8 سال است که به هزینه شخصی خودم ورزش حرفه ای را دنبال می کنم. و سخن آخر؟ تلاش، استمرار، روحیه بالا، امیدواری و توکل به خدایی که کافیست دلت را با او صاف کنی تا هر آن چه که می خواهی به تو بدهد تنها دلیل پیشرفت و موفقیت است که باید در زندگی آن را به کار گیریم. |
| تاریخ ثبت در بانک | 15 تیر 1395 |
| فایل پیوست |
 |