| کد | pr-23445 |
|---|---|
| نام | فریده |
| نام خانوادگی | عماد |
| مرتبط با معلولان | عمومی |
| نوع فعالیت | علمی-فرهنگی ، اجتماعی |
| زبان | فارسی |
| تحصیلات | فوق لیسانس علوم اجتماعی، روان‌شناسی و لیسانس ادبیات |
| اهم فعالیت ها | از همکاران و مدیران آسایشگاه معلولین و سالمندان کهریزک |
| کشور | ایران |
| استان | تهران |
| متن زندگی نامه |
از همکاران و مدیران آسایشگاه معلولین و سالمندان کهریزک است. هم اکنون در پست همیار فرهنگی است. خانم پروین آیینه‌وند با ایشان مصاحبه‌ای داشتند که ذیلاً می‌آید. لطفاً خودتان را معرفی بفرمایید. ـ فریده عماد هستم و 70 سال دارم. فوق لیسانس علوم اجتماعی، روان‌شناسی و لیسانس ادبیات دارم. با 29 سال سابقه فرهنگی که در حال حاضر بازنشسته‌ام. بفرمایید سال‌های خدمتتان را کجاها بودید؟ در سال‌هایی که مشغول به کار بودم، پیشنهادهای فراوانی برای تدریس در دانشگاه‌ها یا تصدی مدیریت در دبیرستان را داشتم. منتها به دلیل علاقه زیادی که به درس دادن داشتم و عاشق سر و کله زدن با دانش‌آموزان بودم در تمامی سال‌های فعالیتم به عنوان معلمی عاشق تدریس کردم، به ویژه آخرین روزها و سال‌های خدمتم با بچه‌های سال آخر دبیرستان که برای رفتن به دانشگاه یا مرحله جدیدی از فعالیت اجتماعی آماده می‌شدند کار کرده‌ام. چه تدریس می‌کردید؟ من بیشترین سال‌های خدمتم را به طور رسمی ادبیات تدریس می‌کردم ولی به جهت رشته تحصیلی خودم که علوم اجتماعی ـ روان‌شناسی خوانده بودم در زمینه مشاوره‌های گوناگون کارهای زیادی انجام دادم. در این زمینه نیز هیچ‌گونه چشم‌داشتی نداشتم و الآن که برمی‌گردم به سال‌های گذشته و مطالب دفتر خاطرات بزرگی را که از آن روزها دارم مرور می‌کنم می‌بینم که بسیاری از دختران جوان که به هر شکلی در سن بحرانی دچار برخوردهایی با خانواده و اجتماع می‌شدند مشاور امینی برای آنها بودم و از این بابت بسیار خرسندم که علاوه بر وظیفه اصلی‌ام که درس دادن بود وظیفه دلی‌ام را هم که مشاوره و راهنمایی بود نیز به نحو مطلوب انجام داده‌ام و همیشه سعی بر آن داشتم که حتی همکاران فرهنگی خود را به این موضوع تشویق کنم که علاوه بر درس دادن مشاور و راهنمای خوب برای بچه‌ها باشند. پس از فرا رسیدن زمان بازنشستگی نیز از طرف مسئولان آموزش و پرورش بارها دعوت به کار شدم و حتی اصرار ره ادامه کار داشتند که بیشتر به جهت بیماری مادرم که نیاز به مراقبت داشتند و از سوی دیگر تعهدی که با خود و خدای خود برای خدمت به معلولان داشتم، قبول نکردم. چگونه با آسایشگاه کهریزک آشنا شدید؟ شاید 10 تا 15 سال بعد از شروع به کارم در آموزش و پرورش بود که از طریق بستگان با کهریزک آشنا شدم و در تمام آن سال‌ها که احساس نزدیکی و فامیلی با کهریزک داشتم. منبع: نگاه سبز، هادی عمویی طالقانی، تهران، 1385، ص 315-316 |
| تاریخ ثبت در بانک | 7 بهمن 1397 |