| کد | pr-1758 |
|---|---|
| نام | نورعلی |
| نام خانوادگی | خان برومند |
| وضعیت جسمی | نابینا |
| نوع فعالیت | هنری |
| زبان | فارسی |
| مهارت | موسیقیدان در نواختن سنتور و سه تار و ضرب استاد بود و با نواختن ویولون و کمانچه نیز آشنایی داشت. |
| کشور | ایران |
| متن زندگی نامه |
نورعلی برومند فرزند میرزا عبدالوهاب خان در سال 1285 هـ .ش متولد شد. نورعلی از کودکی به موسیقی علاقه مند بود. بیش از سیزده سال نداشت که آموزش موسیقی را شروع کرد. ابتدا به محضر درویش خان رفت و نزد وی شاگردی کرد، سپس برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی روانه آلمان شد ولی متأسفانه در سال آخر دانشکده پزشکی به علت کسالت چشم که منجر به نابینایی هر دو چشم او شد، از اتمام تحصیل بازماند و به ایران بازگشت و با تمام وجود به آموختن موسیقی ایرانی پرداخت. به این ترتیب نابینایی نه تنها در اراده و تلاش و کوشش نورعلی خان اثر منفی نگذاشت بلکه او را در میسری قرار داد که وجودش تشنه آن بود. او منشأ خدمات ارزنده ای به موسیقی ایرانی است. پس از بازگشت ابتدا چندسال محضر حبیب سماعی را تجربه کرد و سپس یک دوره کامل ردیف آقا میرزاعبدالله را در مدت دوازده سال از اسماعیل قهرمانی فرا گرفت و ضمن کار، ردیف ها را با اجرای اسماعیل خان بر روی نوار ضبط کرد که گنجینه ای از موسیقی سنتی و اصیل ایرانی است. حافظه او بی نظیر بود و همه گوشه ها را به خاطر داشت. علاوه بر اسماعیل خان با سایر موسیقیدانان بزرگ نیز همواره رفت و آمد داشت و همه عمر خود را به مباحثه و مطالعه در محضر استادان موسیقی و موسیقی شناسان گذراند. نورعلی خان برومند اولین استاد گروه موسیقی دانشگاه تهران بود که ردیف آقا میرزا عبدالله را در رشته موسیقی ایرانی دانشگاه تعلیم می داد. اهمیت کارش در این بود که علاوه بر اطلاع کامل از ردیف های موسیقی همه سازهای اساسی ایرانی را در حد کمال می نواخت. در نواختن سنتور و سه تار و ضرب استاد بود و با نواختن ویولون و کمانچه نیز آشنایی داشت. در مدت شش سالی که از تأسیس رشته موسیقی دانشگاه می گذشت برومند توانسته بود عده ای از جوانان با استعداد را به ردیف های موسیقی ایرانی آشنا کند. چنان که هم اکنون در بین جوانانی که تا چندی پیش نه تنها متوجه اهمیت ردیف موسیقی اصلی و سنتی نبودند بلکه به اقتضای روح غربزدگی، با آن دشمنی هم می کردند، عده زیادی با ردیف های موسیقی سنتی ایران آشنا هستند و مهمتر این که بعد از پایان تحصیل در دانشگاه نیز دست از کار موسیقی نکشیده اند و با شور و شوق امیدبخشی به تکمیل معلومات خود در ردیف ها می پردازند و هرکدام از این شاگردان، خود معلمی فهیم وکوشا در رشته موسیقی شدند. استاد برومند دقت داشت که شاگرد ردیف ها را به خوبی فراگیرد به ویژه از روش سینه به سینه و تعلیم استاد به شاگرد پیروی می کرد زیرا معتقد بود خط نت قادر نیست همه ریزکاریها و دقایق این موسیقی را ثبت کند. استاد محمدرضا شجریان خواننده توانا چند صباحی در اواخر عمر نورعلی خان از محضر استاد کسب فیض کرد. استاد نورعلی خان برومند سرانجام در پی سکته قلبی در سی ام دی ماه 1355 در سن هفتاد و دو سالگی زندگی را بدرود گفت. خدمات ارزنده و بزرگ او به موسیقی سنتی ایران و تربیت جوانان برای همیشه در خاطره ها خواهد ماند. منبع: وب سایت انجمن علمی و آفرینش های هنری معلولان ایران |
| تاریخ ثبت در بانک | 29 فروردین 1395 |
| فایل پیوست |
 |