| کد | pr-1332 |
|---|---|
| نام | معظم |
| نام خانوادگی | احمدی |
| سال تولد | 1343 |
| وضعیت جسمی | فقدان حرکتی |
| نوع فعالیت | علمی-فرهنگی |
| زبان | فارسی |
| تحصیلات | کارشناس حسابداری |
| مهارت | حسابدار |
| کشور | ایران |
| شهر | شهر آمل |
| متن زندگی نامه |
معظم احمدی هستم. سال 43 در روستای رشکلا شهر آمل استان مازندران و درمیان خانواده ای متوسط به دنیا آمدم. شش ماه بیشتر نداشتم که به علت ابتلا به ویروس فلج اطفال از ناحیه دو پا فلج شدم و به واسطه این اتفاق مسیر زندگی ام تغییر کرد. با وجود خانواده ای که داشتم اصلا کودکی سختی نداشتم. آنقدر از نظر فرهنگی در سطح بالایی بودند که به من اعتماد به نفس لازم را بدهند و نگذارند لحظه ای به معلولیتم فکر کنم . نوجوانی ام با توجه به حساسیت های خاص آن و مشکلاتی که من داشتم سخت بود . حتی کار به جایی کشید که دو بار خواستم ترک تحصیل کنم ولی خانواده بسیار صمیمی و مهربان، خصوصا مادر عزیزم مانعم شدند و باکمک آنها بود که توانستم تحصیلاتم را با همه فراز و نشیب هایش پشت سر بگذارم و در مقطع کارشناسی حسابداری فارغ التحصیل شوم . الان خیلی خوشحالم که با اراده و اعتماد به نفسم توانستم تحصیلاتم را همپای دیگران به پایان برسانم و جالب است بدانید از همان دوران دانشجویی وارد بازار کار شدم و تا کنون هم مشغولم. سال 80 از طریق یکی از بستگان مشترک با حسین اهنزی آشنا شدم و پس از تحقیق و انجام مراسم معمول ازدواج کردیم و حاصل این ازدواج هم پسرم آقا رایان می باشد. از اینکه هر دو نفرتان معلول هستید آیا مشکل نیست؟ سختی در هر کاری وجود دارد ولی اگر انسان خودش بخواهد می تواند کوه را جابجا کند. زندگی ما از آدم های سالم بهتر است ، حتی بچه داریمان . همه کارها را من با کمک شوهرم انجام می دادم. با همکاری هم و شناخت توانایی های مان سخت نبود هیچ موقع پا پس نمی کشیدیم و تسلیم مشکلات نمی شدیم خصوصا در بچه داری. با توجه به اینکه هردویمان معلول بودیم، به کسی اجازه ترحم و دلسوزی نمی دادیم و خودمان را نیز محدود نمی کردیم. این را همه کسانی که ما را می شناسند می گویند. رمز موفقیت مان هم با هم بودن مان است. ما همدیگر را داشتیم و داریم. |
| تاریخ ثبت در بانک | 22 فروردین 1395 |
| فایل پیوست |
 |